rodzice nie pozwalają mi się uczyć

jestem w klasie maturalnej, uczę się bardzo dobrze, chciała bym iść na studia, ale oni ciągle mi przeszkadzają, ciągle o coś mają pretensje, dla nich jeśli nie sprzątam, nie gotuję, nie rąbię drewna, nie pracuję w polu, czy nie chodzę do pracy, to dla nich to oznacza że mam mam czas wolny i nic nie robię, leżę do góry dupą i pierdzę, mam tego dosyć tych ciągłych uwag :O, mam bardzo dobre oceny dzięki ciężkiej pracy ale oni tego nie zauważają, w ich oczach jestem leniem i nierobem dodam tylko że z tym polem i drewnem to tak tylko napisała, mieszkamy w mieście i nie mamy pola a ogrzewanie też mamy od miasta

"Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela" - chłopiec wciąż się uczył i płakał, kiedy pan nauczyciel chciał go zabrać na przechadzkę albo położyć spać - a w końcu umarł. Rodzice martwią się o Ciebie i chcą, żebyś odpoczęła umysłowo.

hmmmmm trzeba by twoich rodziców wysłać na jakąś edukację a oni jakie szkoły skończyli? chyba nie za wiele?

Ale przecież ja też odpoczywam :O Np dzisiaj się nie uczyłam, byłam z koleżankami na zakupach, a teraz siedzę przed kompem bo one poszły do klubu a ja nie lubię chodzić do takich miejsc, ale przecież się nie uczę i odpoczywam

mama ma wykształcenie średnie, tata zawodowe

"mama ma wykształcenie średnie, tata zawodowe" To wszystko pięknie tłumaczy

Będąc w Twoim wieku też miałam bardzo dobre oceny, ale to nie oznaczało, że cały dzień siedziałam nad książkami i miałam nie pomagać rodzicom w domu. Do Twoich obowiązków, poza tym, że poświęcasz czas na naukę, to należy również pomoc w domu, jako, że w nim śpisz, korzystasz z jedzenia, na które rodzice pracują. Uczysz się dla siebie, nie dla rodziców. Uczysz się, żeby mieć lepszą przyszłość, lepszy start. Rodzice z tego nie skorzystają. Ale, co jest bardzo częstym błędem nastolatków takich jak Ty - nie doceniasz tego, że Twoi rodzice dają Ci możliwość nauki. Bo nie musisz iść do pracy, żeby zarobić na chleb, i jeszcze znaleźć czas na to, by się uczyć, przygotować sobie jedzenie, posprzątać własne lokum. Rodzice nie mają obowiązku utrzymywać Cię przez całe życie i musisz to zrozumieć. Dlatego, zamiast narzekać, że 'rodzice nie dają Ci się uczyć' (co wg mnie jest ewidentną bzdurą, skoro na wyjście z koleżankami na zakupy masz czas, podobnie jak na siedzenie przed kompem i pisanie tych bzdur), powiedz rodzicom, że bardzo ich kochasz i dziękujesz za to, że masz możliwość normalnej nauki. I że chętnie pomożesz posprzątać, tudzież ugotować. Jak już będziesz miała swój dom i pracę, to zrozumiesz o co w tym wszystkim chodzi. Bo na razie myślisz jeszcze w kategoriach 'jestem dzieckiem'. A jeśli chcesz być traktowana jak dorosła - to zachowuj się jak dorosła, a nie jak dziecko... I jeśli chcesz być szanowana - to szanuj innych. A zwłaszcza najbliższych, którzy wiele dla Ciebie poświęcili...

starzy są robole chcą byś zrobolała