Wielka pustka w życiu, jak coś zmienić

Zawsze chciałam wyrosnąć na inteligętną, pewną siebie, niezależną, obytą, zadowoloną z życia babeczkę dobrze wykorzystującą każdą szanse, rozumiejącą się ze wszystkimi, lubiącą swoje życie. Taką miałam wizję siebie w wieku 25 lat. Tymczasem dobiłam tej cyfry i jestem, szarą, głupią, bezpańską myszą, gnijącą w czterech ścianach w każdy weekend, patrzącą jak marnuje sobie życie. Zawsze byłam indywidualistką w grupie się gubie, jestem nieśmiała. Ale zaś z drugiej strony nie ma z kim i gdzie pójść. Boje się poznawać ludzi bo moje dotchczasowe życie to dno. Wstydzę się tego że nie poszłam na studia, a wiadomo ci z papierkiem uważają się za lepszych. Daję sobie ostatnią szansę by coś zmienić ale nie wiem jak skoro tak boję się ludzi i ich oceny.