Nie wiem, nie wiem. Tęsknota, brak czegoś, a może samotność?

Trzeba się wyżalić w końcu. znów napsiałam do byłego. Od takie, zwykłe pytanie co słychać, na 1 sms odpisał na kolejny juz nie. Taka gadka szmatka, no ale mogl odpisać.. To była wielka miłość ale burzliwa, łącznie ok 3 lata razem z przerwami. Chwilami wydawało mi się, że już sobie z tym poradziłam (tydzień temu minął rok bez niego). Poznawałam nowych facetów, ale nikt mi się aż tak nie spodobał. Wiem że w cześniej mogłabym się w którymś z nich zakochać. Teraz, choć zdarza się że przez jakiś okres czasu wogóle o nim nie myśle, to to wszystko wraca. Wiem też że nie mialby sensu powrót, ale czasem nachodzą mnie myśli , że może to bylo przeznaczenie i obwiniam się o wszystko, choć wina była po obu stronach, różne charaktery, oboje prowokowaliśmy kłótnie. Sama nie wiem po co to pisze, przecież wiem, jak powinno być. Patrze dookoła na związki szczęśliwsze lub nie i ból w sercu ściska. 21 lat mam a nie chce już być singielką, potrzebuje stagnacji, którą z nim chwilami miałam. Może gdyby powiedział wprost odczep się, mam inną (nie ma), nigdy cie nie kochalem, nigdy nie pokocham ponownie.. Ale ta ignorancja jest gorsza, o wiele gorsza. A ja co jakiś czas robie z siebie 'idiotkę', choć nigdy bym się facetowi nie narzucała. Ktoś inny? Tak podobał mi się jeden koleś, który by wchodził w grę oprócz niego. I nic, oczywiście. Za wysokie progi.. Tylu chce coś do mnie, a ten akurat nic. Nawet nie jesteśmy na stopniu 'bardzo koleżeńskim'. Żal...

oraz seksu

ja tak miałam , mija 2,5 roku i jest lepiej, mamy kontakt raz na miesiąc ... przestało bolec, choć na początku rozrywało mi serce.. po roku jak ty tak samo się czułam, tak jak w ciągu pierwszych minut po rozstaniu, tak łatwo nie przechodzi .... nadal wiem ze mimo ze jest ok to boję się ze on znajdzie kogos i wszystki wróci... boje się tego jak cholera.... teraz czuje obojetnośc, przyzwyczaiłam się do zycia bez niego tak jak przyzwyczaiłam się być z nim... też był dla mnie oshły,obojętny, ale z biegiem czasu chyba zrozumieliśmy ze nie trzeba się złościc na siebie skoro tak długo się znamy możemy byc przyjaciółmi ... ale chyba tak jest bo oboje nikogo nie mamy ... i tak stoimy w miejscu.... bez planów, mi już przeszło chęc na staranie się , jemu też ... i tak sobie zyjemy...;-)

No ale kiedy wlasnie moglabym to miec, tylko jakos nie mogę się zdecydować, zawsze czegoś mi brak

brak wyjścia eh eh eh eh

UP