Co jest nie tak ....

Piszę tutaj bo .... czuję się naprawdę samotna, nie wiem co mam robić a coraz trudniej jest poradzić sobie z własnym życiem. Nie wiem może problem tkwi we mnie a może nie ... - bardzo chciałabym znaleźć odpowiedź. Mój mąż. Wykształcony, inteligentny, oficjalnie kulturalny - choć ostatnio przy moim koledze z pracy powiedział do mnie - "nie wtrącaj się jak dwaj faceci rozmawiają". Szok ! Publiczny ! - bo w domu gorsze rzeczy słyszałam. Zawsze wypiera się swoich słów - bądź przekręca je na na swoją korzyść ... Norma. Nie ma żadnych przyjaciół. W żadnej pracy nie potrafi się odnaleźć, co chwila chce zmieniać środowisko pracy, życia - twierdząc:" że się męczy - a poza tym - on nie przywiązuje się do miejsc". Najgorsze jest jednak to, że od dłuższego czasu wmawia sobie, że zginie tragicznie i wkółko jest jeden temat. Kłócimy się non stop - a to, a to że w sekundę po wypowiedzeniu przez niego obaw - nie pocieszam go - albo, że popatrzyłam na niego tak jakbym przeczuwała, że coś będzie nie tak. Potrafi wyobrażać sobie swojego ojca idącego za jego trumną, powiedzieć swoje matce - żeby pochowali go w rodzinnym mieście, we wszystkim widzi widmo śmierci - włącznie z naszymi nowymi zasłonami, które - w jego mniemaniu wyglądają na wystrój z zakładu pogrzebowego. Męczy mnie....

ee, widmo śmierci to ja widzę wszędzie, jak Twój mąż, jestem czarnowidzem. boje się śmierci tragicznej, a najbardziej bólu. w wyobraźni przeżyłam wszystkie chyba rodzaje śmierci - to obsesja, bo co innego? jeden z gorszych.. wypadek samochodowy..oszczędzę szczegółów

a zkąd jesteś ,ile masz lat łatwiej będzie zacząć

czasami płaczę, bo wyobrażam sobie, jak umiera ktoś bliski. być może to samo czuje Twój mąż.

Nie cierpi tematu mojej pracy. Poz dłuższym okresie - pozostawania bez pracy - znalazłam coś dla siebie Kiedy w pracy było ciężko. Był ok. Kiedy idzie mi lepiej - mam wrażenie, że dostaje szału. Pogardza mną i tą pracą, ma dość słuchania o tym - że dobrze mi idzie, że ludzie są ok. Może nie zarabiam tyle co on, ale nie jest źle. Staram się nie opowiadać, nie drażnić go, ale zawsze - moja praca, staje się przesłanką do kłótni.

czarna memba - a czy to ma jakieś znaczenie ?

dziwna27 - mój mąż widzi tylko swoją potencjalną śmierć

pewnie że nie ............

ja tez to widzę, ale nie tylko to. szczęśliwy to on nie jest. coś go trapi :(

dalej - poza śmiercią - ma kolejną obsesję - uważa, że ja wszystko w domu zniszczę (bądź każdy kto do nas przychodzi) - najlepiej, gdyby wszystko było posprzątane i zafoliowane folią spożywczą, przed kurzem i zniszczeniem. Jeśli cokolwiek się zepsuje wpada w szał, wyzywa mnie ... Chyba najlepiej robi "ten : co nic nie robi " .... Ale jak ugotować obiad ??? np. Twierdzi, że ja nawet nie potrafię umyć patelni , pewnie rozśmieszy Was to - ale karygodne wg mojego męża jest mycie naczyń, dotykając nimi o zlewozmywak. Później wyszukuje rysy na zlewozmywaku i pokazuje mi cyt. "moją nieudolność"

cholera...kolejna obsesja. współczuję Ci życia z nim, bo ja mam takie manie :( utrapienie długo by wymieniać

dziwna27 - oczywiście, że go trapi ... - ubzdurał sobie - że kiedyś ---powiedział, że zginie tragicznie i niedługo tak się stanie. To jest teraz temat non stop, a w między czasie (opisane wyżej) i inne jazdy.

dziwna27 - dlaczego tak jest, że myślisz (myślicie) o złych (smutnych) rzeczach ???

jakaś może natręctwa pewnie do lekarza nie zechce pójść?

to chyba choroba - rozmawiałam z nim - podobno to ja jestem psychiczna i jak mam ochotę mam iść sama

nie wiem, samaaa. jestem urodzoną pesymistką. tyle, ze ja czuję, że będę żyć ponad 90 lat,dziwne, co? ale boje się panicznie wszystkiego, a najgorsze są te ataki paniki w samochodzie, który prowadzi ktoś inny niz ja lub mój mąż. albo atak łez w niespodziewanym momencie, bo wyobrażam sobie śmierć Biskiej mi osoby. przykre to. nie potrafię tego wytłumaczy. jestem osoba ciężką we współżyciu. potrzebna mi terapia - na którą nie pójdę. taki los.poniekąd Cie rozumiem, to samo przeżywa moja rodzina ze mną

dziwna - opowiadasz rodzinie o swoich obawach ? np ze boisz się że ktoś zginie ?

tak. oni to wiedzą.

jesteś bardzo wrażliwa, przesadnie .... ale wrażliwa - chyba lepszym martwić się o innych niż wyłącznie o siebie ....

miałam tak parę dni temu na szkoleniu - wyobraziłam sobie, że jestem w pracy, a ktoś dzwoni i mówi, ze umarł mój mąż -miał wypadek.. ktoś z pracy wiezie mnie tam samochodem..zostawiam wszytko, jak leży, jadę, a tam zbiegowisko pod blokiem.. i tak ciągle.. łzy lecą z oczu, tusz się rozmazuje :(:(

o siebie tez się boję, przesadnie :)

boże zwariować idzie - jak znosi to Twój mąż ??? jak pomóc

tak znosi, jak Ty to znosisz

choć sama nie wiem , czy chcę mu pomóc - tyle razy próbowałam mu pomóc - a poza tym gdyby tylko o to w tym wszystkim chodziło - mam go dosyć ....

poza tym chyba jestem normalna :)

Może Twój mąż jest lepszym człowiekiem niż ja ... ale ja nie mogę już

on mnie kocha. gdyby i to, już dawno ten związek by się rozleciał w perzynę. jesteśmy razem 10 lat. ślub w tym roku był :)

to ja byłam. jeżeli Ci źle, rozwiedź się.po to wymyślili rozwód, by z niego korzystać.

moim zdaniem to nerwica natrectw np. myslowa poszukaj cos w necie na ten temat porownaj z zachowaniem meza

gdyby nie to, miało być. takie skutki trzeciego piwa