Ostatnie tango w Paryżu

wyganiają mnie z życia. Ona jedna mi została. Flaszka. Ona daje złudzenie ukojenia. Osiągasz dno. jestem nikim. a nikt nie istnieje. jeszcze równo ułożone białe nitki śniegu. Ciąnę go równo. Alkohol przestaje działać. Śnieg go rozwadnia. Zapić się na śmierć. Zaćpać się raz a dobrze. Złoty strzał na koniec. tego potrzeba. Przestać istnieć. Przestać być. Wariatko, nie wszystko jest takie proste jakby się wydawało. Byłem na dnie. Wyszedłem. Wspinałem się mozolnie w górę. Byłem czysty. Gdy człowiek straci szacunek dla siebie żadne upodlenie nie jest ci obce. Gdy wiesz już na pewno, że nic cię nie czeka chcesz uciec od świata i ludzi. Uciec jak najdalej. Gdziebyś nie uciekała zawsze są wokół ludzie. Patrzysz na nich, słyszysz ich. Ciągle narzekają, ciągle im źle. Ktoś nie dostał tego czego oczekiwał. Komuś zabrakło odwagi. Ktoś był zbyt niecierpliwy. A ja............. Sam nie wiem. Ani czego chcę, ani czy chcę żyć. Zaraz pojawią się wpisy. Spierdalaj i tym podobne. Jak ja to lubię. Jakie to przemyślane. Ile w tym uczucia. I myśl jaka głęboka. Następna flaszka. Następne dno butelki. Na tym nie koniec. Jeszcze trochę. I usnąć. Tak cicho. Już się nie obudzić. To wszystko już było. Ja byłem. i tylko byłem. To już nie jest życie. To nawet nie egzystencja. To nawet nie jest wegetacja. Ludzie nie mają rąk, nóg ale chcą żyć. Mam to wszystko. Ale nie widać już sensu. odejść. Fakt. Nie ma tu żadnej manipulacji. po co. Nie ma kogo manipulować. Można bawć się pijąc. Można pić bawiąc się. Więc pijmy. Albo ja albo ona. Wiem że ona wygra. Gorzałka. Tylu ją miało i nikogo nie zdradziła. Każdemu jest wierna aż po grób. bełkot i tyle