zgwałcona przez matkę

Nie, nie fizycznie. Ale co można powiedzieć, gdy się słyszy w odpowiedzi na mamo ja się boję: "to wleź w d...pę moje!" "wy mnie do grobu wpędzita", "inne matki to się umalują, ubiorą ładnie i do pracy idą, a ja przez was co?" "takie jestesta przesrane" gdy się rozchorowaliśmy. W domu zawsze był syf. Goście to był zawsze dla niej dramat, bo musiała robić herbatę i kanapki. Wiecznie beczała. Bezrobotna - źle. Poszła do pracy - wywalili ją. Żle. Ciskała tą swoją gwarą, wrzaskami pomieszanymi z płaczem, szlochem i jękiem gdy tylko przyszła jej ochota. Jestem dorosłą kobietą, na szczęście ojciec jakoś wszystko trzymał w ryzach, ale mam takie problemy w relacjach z ludźmi, że lepiej nie mówić. Wstydzę się każdego uczucia, na nic nie zasługuję, mam skłonności do tracenia wszystkiego, czego się dorobię - sabotuję swoje związki, wstaję rano na siłę, nie potrafię o siebie zadbać, radości z życia zero. Czy ktoś miał i ma podobnie? Jak sobie dać radę? Z zewnątrz nic nie widać- uśmiecham się, jakoś na siłę ubieram itp. Jestem tuż po 30, sama wychowuję dziecko i moim największym marzeniem jest nie zrobić mojemu dziecku tego, co moja matka zrobiła mnie. Staje się to moją obsesją.

jak w domu zawsze był syf to zacznij sprzątać rozpieszczony bachorze

Hej, niektórzy rodzice tacy są... wiem coś na ten temat. Moi rodzice też wiecznie narzekają, nigdy nic im się nie podoba.Pocieszyć ? żart potrafią tak zgnębić że tylko iść się powiesić.Zawsze wszystko źle- uczysz się -źle nie uczysz się- też źle. Matka nie chce pomocy w niczym- zawsze sama sprząta sama gotuje. Żeby coś ugotować to musiałabym ją chamsko wygonić z kuchni.Nie tylko Ty jesteś w takiej sytuacji.

idź na terapię:) sama tego nie udźwigniesz

ktos syfi? Nio chyba, ze ktos lubi syzyfowa prace :P