czy kiedys sie uda...

Pisze przede wszystkim i nie tylko do tych którzy radzą sobie z rozstaniem, ja po około 8 miesiącach nie potrafię żyć normalnie, czuje jakby nic nie miało sensu czasem myślę ze lepiej by to się wszystko skończyło. mam 24 lata a mam wrażenie ze to koniec, nie wiem co robić. nie radze sobie, boje się ze nigdy z tego nie wyjdę...

uda sie!

Ja tez mam 24 lata , pol roku po rozstaniu i mam podobne odczucia. Najgorsze ze myslalam ze juz sie podnosze a tu jeden jakis sygnal, i znowu jestem w punkcie wyjscia. Fajnie byloby spotkac na swojej drodze kogos kto pochlonalby mnie swoja osoba i wyrwal z tego marazmu.

moze zacznij ukladac zycie na nowo?? bo siedzac w domu i myslac jak to bylo kiedys z tamtym nie zapomnisz nigdy. gdy zakochasz sie na nowe zycie odzyska sens i zapomnisz. rozpadlo sie, wiec dobrze znaczy ze nie byl Ciebie wart i ktoś inny jest Ci pisany.

najlepszy sposób - klina klinem.

klin-klinem nie jest dobrym sposobem. na chwilę tylko przynosi zapomnienie. po roku ci oprzejdzie całkowicie.

czasem faktycznie pomaga to tylko na troche. a czasem moze sie to przerodzic w cos fajnego i dlugotrwalego. uwazam, ze nie powinnas rozpaczac. przed toba cale zycie, mozesz miec wszystko !

ojjj tam, ja miałam pustkę przez 2 lata, a teraz się z tego śmieję :)

rozstalam sie z facetem miesiac temu, a wiem ze sobie poradze. trzeba sobie codziennie tlumaczyc, ze tak mialo byc i ze bedzie lepiej. ba, ze trafie na lepszego z ktorym bede szczesliwa. laczylo nas cos pieknego, niestety nie umielismy byc razem. czasem dobrze jest pobyc troche samemu (w sensie bez partnera)

Wmawiać sobie patrząc do lustra, że to było bydlę. Powtarzane kłamstwa staja się prawdą. Znajdźcie minusy w byłym i je wyolbrzymiajcie. Rozstanie boli zazwyczaj do 2 lat jeśli związek był silny. Młode jesteście i musicie dac rade. Przez dupka miec zas... reszte życia? Nie dajcie mu tej satysfakcji

musiales naprawde kochac ta osobe.ale wkoncu sobie z tym poradzisz spotkasz osobe i ponownie sie zakochasz..

Dziękuje,że dzielicie się ze mną swoimi odczuciami, fajnie wiedzieć ze jest ktoś kto wierzy, wierzy w to że będzie lepiej... mi brak tej wiary, brakuje mi go , czuje się tak samotna a w tej samotności myślę o nim o wspólnych chwilach... czasem jest lepiej tak mi się chyba wydawało bo to wraca, uczucia te chyba nigdy mnie nie opuszczą tego boje się najbardziej, ze za 40 lat powiem sobie ze nigdy już nie zaznałam szczęścia i wciąż będę go pamiętać, powtarzam sobie ze są gorsze w życiu tragedie ale to wcale nie pomaga...

miałaś pustkę przez 2 lata, jak to przetrwałaś?? ja tak nie potrafię, nie mam juz sił