Jak do niej dotrzeć ?

Witam . Nigdy nie sądziłem , że będę szukał rady w takich miejscach . Jestem facetem po 40-ce , przed miesiącem opuściła mnie kobieta mojego życia , kobieta z którą dzieliłem smutki i radości przez ostatnich 13 lat . Powiedziała po prostu , ty mnie już nie kochasz i ja cię już nie kocham , chcę spróbować żyć inaczej . Wyprowadziła się . Zdaję sobie sprawę z tego , że popełniłem zwłaszcza w ostatnim roku sporo błędów . Miałem problemy zawodowe , okradł mnie wspólnik i wpadłem w poważne tarapaty finansowe . Zamykając się w sobie , szukałem rozwiązania tych problemów , ale przecież nie dla siebie , także dla niej i dla nas . Zapomniałem o tym że trzeba ją adorować , że trzeba wysłuchać , że trzeba przytulić . Wiem że mogła poczuć się nie kochana . Dopiero gdy odeszła , otrząsnąłem się , zrozumiałem wiele rzeczy , także to że bardzo ją kocham , i bardzo jej potrzebuję . Nie seksu , nie prania , gotowania i sprzątania , nie jej pensji do załatania domowego budżetu , ale bliskości i świadomości bycia kochanym . Tak jak napisałem wcześniej , pozbierałem się jeśli chodzi o sprawy zawodowe , przygotowałem plan działania i konsekwentnie go realizuję , choć nie wiem już czy jeszcze dla niej , czy już przeciw niej , po to żeby pokazać jej że mam jaja. Wracając do niej . Początkowo myślałem ,że odchodzi bo ma kogoś , że ma dość zestresowanego faceta z 1000 problemów i znalazła sobie "lepszy model" . Życzyła sobie bym nie odzywał się , nie dzwonił , nie próbował się z nią kontaktować . Uszanowałem to , doszedłem do wniosku , że skoro to ja jestem "jej problemem" , to usunę się , w końcu życzę jej szczęścia . Kocham , cierpię , tęsknię , ale postanowiłem być twardy. Zadzwoniła przed tygodniem , powiedziała że tęskni porozmawialiśmy , starałem się być miły i układny , nie podnosić głosu , nie zadawać trudnych pytań , ale i tak w pewnym momencie , zaczeły się pretensje i wypominanie . Przerwaliśmy rozmowę . Następnego dnia znowu zadzwoniła , umówiliśmy się u mnie na piwo i kolację . Było miło , oboje powspominaliśmy nasze miłe chwile , rozpaliliśmy się , zaczęliśmy się całować , myślałem że za chwilę wylądujemy w łóżku .. tymczasem , w pewnej chwili ona po prostu wstała , i zaczęła zbierać rzeczy których wcześniej nie zdążyła zabrać . Wróciła do siebie , kilka godzin później już póxnym wieczorem , kolejny telefon - "Przyjedź proszę bo tęsknię" . Pojechałem , położyliśmy się razem . Do niczego nie doszło bo natychmiast zasnęła . Obudziła mnie rano o 5 , słowami - "chciałabym żebyś już poszedł do siebie" . Wyszedłem . Kika godzin później telefon i przeprosiny że sprawiła mi przykrość . I tak jest w kółko , umówiliśmy się wczoraj na 21-szą , nie przyszła . Dziś dzwoni znów i mówi że tęskni i że przeprasza . Matrix . Poradziłem , by wybrała się do psychologa i skontaktowała ze mną dopiero wtedy kiedy rzeczywiście będzie wiedziała czego chce , bo najwyraźniej siedzi w jakiejś pułapce własnych emocji . A co wy o tym sądzicie ?

ja mysle ze warto sprobowac od dupy strony

cie ty glupia czizas to chce mi sie srac! zawsze wpieprzasz sie i pierolisz takie glupoty ze szok! po co w ogole wcinasz sie w dyskusje? ty i te twoje niebanalne teksty rany!

oczywiscie mialo byc " pierdolisz" gwoli scislosci

ja bym nie biegala na kazdy jej telefon. Spokojnie poczekalabym dalej na rozwoj wypadkow.Obraz sytuacji twojej juz ma.Wyjasniles jak sprawy sie maja i te zawodowe i stanu uczuc. Byc moze , boi sie jeszcze raz wejsc w wasz zwiazek ale tego kroku nikt za nia nie zrobi. Niech spokojnie upora sie ze swoimi myslami, pragnieniami i albo zarezykuje ,albo musi zabrac zabawki z tego ogrodka. Twoim zadaniem moze byc tylko zapewnienie , ze kochasz , czekasz i jestes cierpliwy. Ja bym tak postapila i nic poza tym.

uff te gwiazdki wiele mi wyjasnily pisac nie umiesz ale umiesz czytac - kazdy orze jak moze :)