koszmar

oje życie to jeden wielki koszmar, w którym codziennie odbija się przeszłość i brzęczy gdzieś w głębi duszy. Mam 25 lat mieszkam w wawie i nadal nie mogę zapomnieć o przeszłośći. Nigdy nie byłam szanowana, nigdy nie byłam akceptowana. Moja matka zniszczyła mi życie, zawsze mnie biła, wyśmiewała, poniżała przy znajomych. Mó ojciec pracował na kierowniczych stanowiskach a w domu był tylko gościem. Mimo tego, że byłam grzecznym dzieckiem o samych 5 to w domu nie miałam tak wesoło. Od najmłodszych lat nie miałam też znajomych, bo nie kupili mi wrotek, czy roweru, mowiac ze mi sie nie nalezy. Najbartdziej sie wstydzilam chodzic w zamalych ciuchach, bo po co mi nowe. Moj ojciec bardzo dobrze zarabial. Potem zaczal sie wiekszy koszmar w wieku dojrzewania dostalam bardzo duzego tradziku, oczywiscie matka stwierdzila, że leczenie jest mi nie potrzebne. Miałam jedna kolezanke, ktora ,nie akceptowala taka jaka jestem, ale moi rodzice jej nienawidzili twierdzili ze to k... bo chciala mnie zabrac na kregle, pizze i do kina, oczywiscie nie poszlam

z braku kasy, w podstawówce nikt nigdy nie chciał ze mną siedzieć, bo mówili,że się zarażą, poza tym po szkole musialam być od razu w domu. W pierwszym opgólniaku miałam względny spokój, nie dokuczali mi, ale nie miałam te przyjaciół, kieszonkowego itd. Po roku rodzice zmienili mi szkolę twierdzac ze tam chodza debile, bo jakas panna zaszla w ciaze, poszlam do szkoly bananowej i tam bylo strasznie, bylam nawet szykanowana podczas lekcji, nauczyciele sugerowali mi zmienic szkole, tam oprocz tradzilu moim problemem bylo to, ze nie chodze na imprezy, chodze w 2 bluzch i spodniach na zmiane, smieli sie ze wszystkiego, na w - f jak podalam pilke nikt jej nie odbieral, nikt nie chial ze mna tnczyc na studniowce - tu bylam uwazana za dziadowe. Przez 5 lat studiow ciezko pracowalam po 10 h zeby miec kase na zycie i studia. Praktycznie 3 razy w życiu byłam na wakacjach. A moja matka nieźle żyla z renty po moim tacie ktor nalezla sie mi, ale dopiero po latach wyszlo na jaw ze ona ja bierze bo mi mowila ze ja zawiesili bo na zaocznych nie ma. Teraz widze jak kolezanki rodza dzieci, zajkladaja rodziny a jh chce wrocic do normalnosci, ja wstydze sie kupic sobie pare butow na kilka lat, jak kupuje zawsze mowie ze mi sie nie naleza, bo po co mi

w dzieciństwie spałam na piecu , przegrzałam jajniki , na mikołaja dostałam szpulkę a za rok nici , teraz też nie lepiej wszyscy mnie unikają oprócz much , gołebie przede mną uciekają z chodnika , jak jestem w ZOO to wszystkie zwierzęta są tam jakoś tak dziwnie pobudzone i agresywne

Widze że naprawde miałaś ciężko rodzice o Ciebie nie dbali więc teraz jeżeli masz taką możliwość zostaw ich niech się ugotują w swojej kasie a Ty żyj tak jakbyś chciała. idź na dyskoteke rozerwij się i nie myśl o starej

niestety nie mam w czym , w klapkach takich pod prysznic chodze na spacery w odludne miejsca by nikt nie widział

to kup sobie coś jak dasz rade

może Ty byś mi kupił jakieś buty? posmyram Cię po mosznie nawet taka niebrzydka jestem

tak mi przykro az lza sie w oku kreci kochana to nie twoja wina i koniecznie ! psycholog! pamietaj ze zaslugujesz przynajmniej na tyle ile sama jestes w stanie komus z siebie dac:)

te 2 wpisy, pod moimi długimi to wredny podszyw - podszyw o tych zwierzetach i klapkach, teraz sie czuje jeszcze gorzej, bardziej podle, bo ludzie szydza ze mnie nadal, naprawdę nikomu nie życzę przechodzic tego, co ja musialam, bo to naprawde ciagnie sie cale zycie, teraz mam kase, bo dobrze zarabiam, ale caly czas czuje sie beznadziejna i gorsza od innnych wkurza mnie jak ktos sie pode mnie podszywa

a i tez podszyw ten z wyludzaniem butow - ja nigdy w zyciu nikogo o nic nie prosilam, sama chcialam do czegos dojsc, sweet drems i der simon dzieki za odpowiedz

bardzo smutna historia... rowniez sie wzruszylam i wspolczuje Ci takich rodzicow i dziecinstwa jakie Ci dali :( trzymaj sie cieplo, zycze Ci powodzenia, zebys ulozyla sobie zycie i nauczyla sie spelniac swoje marzenia nie patrzac na ludzi :)