Docieranie.

Niedawno zamieszkałam z chcłopakiem. I powiem szczerze, ze inaczej sobie to wyobrażałam;/ Jesteśmy na etapie docierania a wydawało mi się , ze znam go od "podszewki" i u nas takiego problemu nie bedzie. Tym bardziej , że nie jesteśmy dziećmi-ja 26 on 29 lat w tym 6 lat razem. Obowiązki, sex dosłownie wszystko jest inaczej niż myslałam. Aż mam doła. Chcę spędzić z tym człowiekiem całe zycie a nie potrafimy się teraz dogadać. Macie może receptę na to albo chociaż pocieszające historie , ze u Was się udało i teraz jesteście szczęśliwi.

pociesz sie tym że moglas wyjsc za maz pominawszy ten etap

Ja też za niedługo zamieszkam ze swoim facetem.I też boję sie jak to bedzie.A najbardziej chyba kuchni.Mieszkamy w różnych częściach Polski i mamy zupełnie różne gusta kulinarne.A przecież wiadomo,że chciałabym żeby mu smakowało:)

to raz gotuj ty a raz on

ważne, żeby tobie smakowało :p

ja tam z moim obecnym mężem zamieszkałam po 2 tygodniach heheheh:) i sie nie zaskoczyłam awrecz przeciwnie bardzo pozytywnie zaskoczyłam. po prostu nie myslałam o tym jak bedzie. własnie najgorzej jest jak sie mysli jak bedzie jak byc powinno i jak nie powinno...to normalne ze kazdy ma swoje wady zalety, upodobania i przyzwyczajenia:) sztuka to kompromis i duzo rozmów...

On nie potrafi gotować:)I pralki też się boi jak ognia.Przyznał się bez bicia na samym początku.

Ja muszę przyznać , ze miałam masę wyobrażeń o tym jak to będzie gdy zamieszkamy razem. On chce ustawiać mnie , ja jego i błędne koło się zamyka. My na szczęście o jedzenie się nie kłucimy:) Ale np. sex. Wcześniej był prawie codziennie, spontanicznie mimo, z warunkami było róznie. A teraz... mozemy kiedy chcemy ale On chęci nie ma. Zanim zamieszkaliśmy były rozmowy jak to namiętnie będzie i szalenie. I wyszło jedno wielkie nic;/

a ile juz mieszkacie razem?

Niedługo. Od końca października.