Wyprowadzka od rodziców - jak ją wspominacie?

Jak wspominacie czas, w którym wyprowadziliście się od rodziców? Dlaczego taka decyzja i ile mieliście lat? Ja mam 20 lat, pracuję, studiuję i chciałabym się wyprowadzić - wynająć mieszkanie a z drugiej strony czuję wielki smutek, że dzieciństwo się kończy, tzn. wspólne życie z rodzicami :( To normalne? Czy może po prostu nie jestem na to gotowa?

miałam 22 lata, wyjechałam za granicę do pracy, bardzo się cieszyłam. to była dobra decyzja :) nie miałam żadnych wątpliwości :)

Byłam najszcześliwszą osobą pod słońcem kiedy się wyprowadziłam,zaczęlam nowe lepsze życie.Widocznie masz dobry dom.Mój był do niczego,na zewnątrz idealna wykształcona rodzinka,w srodku horror

ja chciałam jeszcze zaznaczyć, że u mnie w domu rodzinnym układało się na prawdę dobrze :) jedyne co mnie zmuszało do wyprowadzki to była praca :)

miałam 21 lat i 4 godziny by zabrać swoje rzeczy.

U mnie w domu było różnie, od 16 r.ż. do 18 był koszmar; w dzieciństwie matka mnie czasem biła. Mam gdzieś tam żal, ale wiem, że mnie kochała zawsze, po prostu nie radziła sobie. Później się uspokoiło. Mam też narzeczonego już, ale.. jestem w tym pogubiona wszystkim. Nie wiem, czy to on mnie tak dołuje podczas naszych kłótni czy mam doła. Życie.. ;)

A więc 19/20 lat z narzeczonym 5 lat starszym.. dostalismy dom wyremontowalismy no i jazda :) też czułam że rozrywam więź z matka.. jedynie tego żalowałam.. :o ale ogólnie szczescie i szczescie.. bo juz z nim.

20 lat mam, wyprowadzilam sie jakies 3 miesiace temu, w dodadku za granice. Jak narazie nie narzekam. Tesknie , ale wiem , ze taki krok w moim zyciu byl potrzebny.

Dla mnie bylo zarazem fajne i straszne wkraczanie w to prawdziwe zycie w którym tylko TY o siebie mussz zadbać. Być niezależnym. Ale z mym facetem to jest łatwiejsze.. ale dalej sie przyzwyczajam :) bo przeprowadzka dopiero byla niedawno

Moi rodzice wychodzili z założenia, że jak studijuę dziennie, to mieszkam u nich, a mi się nie spieszyło do wyprowadzki. Mieliśmy bardzo fajne relacje w domu, i tak naprawdę dopiero w wieku 20plus zaczęłam doceniać czas spędzany z rodziną. Jakbym się tuż po maturze wyprowadziła, to było by inaczej. Zaczęłam się wyprowadzać, jak poznałam obecnego męża. Bardzo szybko zaczęliśmy ze sobą pomieszkiwać, a ostatecznie wyprowadziłam się po ślubie. I to było takie naturalne. Dobrze to wspominam. Nie uważam, że za długo mieszkałąm z rodzicami, nauczyłam się prowadzić dom, trochę gotować, a jednocześnie nie byłam od razu rzucona na głęboką wodę bez pomocy.

bez pomocy również nie zostałąm bo rodziców i teściów mam 5 km od domu.. więc na pomoc moge liczyc.. a ja gotować się uczylam rok.. odkad sie dowiedziałam ze dsotalismy dom.. :) I tez się wyprowadzilam jak juz znałam mego faceta ale dopiero rok po zareczynach .. Każdy ma indywidualne spojrzenie na wyprowadzke :)

Moi tpo wychodzili z zalozenia ze najpierw to ślub :D Ale zmienili zdanie kiedy poznałam mego faceta, zareczylismy sie po 2 latach itd.. teraz jak remontowalismy dom to matka brała mnie na zakupy i nakupowala poscieli garnkow kieliszkow, talerzy firanek itd.. wciągnelo to ja :D a mój ojciec spędzał 24/24 przy remoncie z moim narzeczonym :D Więc tyle z ich postanowienia zostało :D

Może ktoś jeszcze się wypowie?

ja oposcilam rodzinne mury w wieku 16 lat... wyszlo jakos spontanicznie... cieszylam sie strasznie. moglam sie stac pania swojego losu. a rodzicow odwiedzalam codziennie :) wie nie przezylam strasznie rozlaki

do innego miasta. Nastrój super: cieszyłam się, że będę wolna, będę palić papierosy i chodzić gdzie i o której zechcę bez tłumaczenia. Na początku rodzice pomagali mi finansowo, potem zaczęłam pracować. Po skończeniu studiów nie wróciłam do domu i tak już zostało.

w wieku 18 lat, nie za bardzo miałam wybór bo matka za mna nie przepadala i codziennie slyszalam, ze ma mnie dość, tak to wlasnie wygladalo, chociaz oczywiscie obcym ludziom mowi jaka to ma starsznie samodzielna i ambitna corke, a jak to slysze to mi sie po prostu nie dobrze robi, bo znam jej prawdziwa nature...

a ja własnie o tym mysle.. z tym ze mam skomplikowana sprawe... rodzicom srednio sie uklada pomiedzy soba, mam juz dosc klotni wrzaskow i wg [ z winy ojca lubi wypic a do tegop glupi charakter nawet na trzezwo] a ponadto mam niepełnosprawna siostre.. mama pracuje a on siedzi w domu, nic nie ugotuje, nie posprzata raczej nabrudzi ogolnie to srednio do roboty sie pali i wieczne pretensje... chcialby wszuystkim obciazyc mame najlepiej jakby robila 24 h na dobe a i tak by mu bylo zle... boje sie wyprowadzic bo nawet tylkomoja obecnosc w chwilach awantur napewno jej duzo daje... a tak to bedzie z wszytkim musiala radzic sobie sama... jestem w kropce..

a jednoczesnie chciałabym odpoczac od tej niezdrowej atmosfery nabrac sil i uwierzyc ze szczescie sie do mnie usmiecnie bo szczerze to mnie to wszystko przygnebia ale wiem ze jak sie wyprowadze to bede myslala co tam w domu i wg informacje o klotniach beda mnie przygnebiac ;/

nieszczególnie, mam charakter po ojcu i z tego powdu konflikt-żadne nie chciało dać za wygraną, z mamą znowu idealnie, miałam 16 lat jak się wyprowadziłam, mieszkałam 10 minut piechotą od mamy i odwiedzalam codziennie. zarabiałam i uczyłam się, teraz po latach twierdzę, że moje życie wyglądałoby inaczej, gdybym została, z drugiej strony byłam tak zwichrowana i wrażliwa(jestem nadal), że mogłabym w tej chwili leżeć na cmentarzu, bo popełniłabym samobójstwo. boli i bolało mnie życie.

Ja mam świetnych teściów.Mieszkamy w jednym domu, ale mamy dwa osobne wejścia- dwa różne mieszkania. Mimo tego zdecydowaliśmy się na udział w programie MDM- Mieszkanie dla Młodych i będziemy się wyprowadzać do własnego domku :) http://mieszkaniedlamlodych.com/

Ja, od rodziców zamierzam się dopiero wyprowadzić. Jak powinnam się do niej przygotować? Gdzie kupię naczynia i inny sprzęt niezbędny w kuchni? Czy https://dukapolska.com/ jest dobrym wyborem?