ranią mnie słowa mamy, mimo że nie robi tego celowo

mam brata, jest rok młodszy. Oboje studiujemy ale w innych miastach. Jestem teraz na 3 roku. Rodzice bardzo mi pomagali na 1 i 2 roku studiów, obecnie próbuję sobie radzić sama, chcę być samodzielna. Tata ewentualnie przy jakiejś mojej wizycie rzuci mi stówę, jak mówi, na nowy sweter. Przy każdej takiej sytuacji mama zaraz zaczyna robić mu wymówki, że wie, że nie mają pieniędzy, żeby je tak rozrzucać, że po co mi daje itp. Nie robi tego, żeby mi sprawić przykrość, po prostu nie chce żeby tata wydawał kasę na prawo i lewo. Mi to nie przeszkadza, daję sobie radę bez ich pomocy ale boli mnie coś innego. Mojemu bratu rodzice co miesiąc dają na życie ok. 1000zł, a później, jak mu się ta kasa skończy, dosyłają jeszcze 4-5 stów. Mój brat wybrał studia w warszawie i mimo że pracuje to na nic go nie stać, tak mówi..rodzice dali mu samochód, nie jeździł nim, bo nie miał na paliwo i samochód po kilku miesiącach się rozkraczył. Kupili mu nowy, za ok7tys. Zepsuł mu się laptop - ma nowy. Moi rodzice widzą, że nie traktują nas równo i widzę, że trochę im z tym źle. Mi naprawdę nie przeszkadza, że on coś od nich dostaje, to ich sprawa. Boli mnie tylko jak mama powtarza tacie, że nie mają kasy, kiedy on daje mi tą stówę raz na miesiąc czy dwa...

Autorko powiedz mamie o swoich uczuciach, to wszystko co tu napisałaś. Rodzice traktują was niesprawiedliwie i to bardzo. Mama chyba wyznaje zasadę że dziewczyna to sobie poradzi bo jest odpowiedzialna, a synalkowi trzeba całe życie pomagać. Znam takich przykładów mnóstwo.... Zrób z tym coś, bo będzie tak już zawsze. Jeśli nie pomoże rozmowa proponuję trochę ciszy z Twojej strony, może mam coś zrozumie.

tak naprawde to jemu robia krzywde, nie tobie, ale to wyjdzie po czasie