Najstraszniejsze słowo SAMOTNOŚĆ

nom..zaczynaja sie nieprzyjemna, zimne jesienne wieczory :O ale teraz bede miec duzo nadgodzin w pracy, wiec chociaz spedze ten czas z ludzmi..

*nieprzyjemne

Witam wszystkich! Panno M- fajnie, że będziesz miała zajęcie w te smętne wieczory. U mnie pod tym względem dalej lipa. Zero odzewu, jak to mówią ani me, ani be, ani kukuryku. Ale ponoć szukajcie a znajdziecie. Miłego wieczoru.

Jestem bardzo stary, a ten stan trwa wiecznie:(

Za kilkanaście lat mogę napisać tak jak Grzesław, kurde, nie chcę żeby tak było.

A ja już tak mogę napisać. Czujna - obyś nigdy nie musiała.

Panno 51 ale Ty jednak miałaś kiedyś kogoś.

u mnie poza krótkotrwałymi epizodami totalna pustka.

http://www.hotprice.pl/?pwid=7e8b107b828248d29d31ebd2a41efd15

Witam :) U mnie jest bez większych zmian. Pogoda na razie nie jest zbyt dokuczliwa, więc do jazdy są dobre warunki.Codziennie gram i to na razie troszkę pomaga "zapominać" o moim stanie. Trochę mnie martwi moje przeczucie, że za jakiś czas napiszę właśnie tak, jak Grzesław. Eh...... Dobrego dnia :)

Zosiu doskonale rozumiem to przeczucie, ale to chyba jednak bardziej strach przed tym przenika do naszej podświadomości i stąd te przeczucia. Pozdrawiam.

Witam! a pamietacie moi drodzy, jak jeszcze niedawno prawie jednym chorkiem spiewalismy, ze jakos nam lzej zyc,ze zaakceptowalismy swoja samotnosc i lepiej umiemy sobie z nia radzic, ale nastapily te wstretne jesienne wieczory i czyzby czar prysl?? powrocily nasze dawne obawy i smutki ? :( i do mnie poracaja te nieprzyjemne mysli, ze nie ma do kogo sie przytulic.. Panno51 - nie poddawaj sie i zagladaj czesciej tutaj :)

i wyszło wreszcie szydło z worka :D

No niestety koleżanko każda pora roku jest fajna, ale listopad zbliża się wielkimi krokami. Listopad najbardziej ponury miesiąc. Zimno, ciemno, nic, tylko się przytulić, ale go kogo? ;)

hmmm...czasami dość dużego psa goszczę śpiąc z nim w łóżku nie wiem co powiedzieć lepszy rydz , niż nic, np. czy ...to nie jest żadne wyjście :(

he he, ja miałam dostać kota na parapetówę, jednak nie zdecydowałam sie na to zwierzątko. Miałby przerypane, zagłaskałabym go na śmierć;)

Nie wiem, czy to jest strach, czy nie. Te myśli zawsze będą powracać.I nie chodzi tu o to, czy pogodziłam się z moim stanem. Powolutku przyzwyczajam się do niego, ale to nie oznacza, że nie będzie mi brakować tej drugiej osoby. Tych myśli nie można wymazać, one wracają , jak bumerang.Poza tym do wielu rzeczy i sytuacji można przywyknąć,ale to nie jest równoznaczne z tym, że będzie mi dobrze.U mnie takie rozmyślanie nie zależy od pory roku.

jesienią się to poglębia - maleją pewne ilości substancji związanych z lepszym samopoczuciem a produkowanych pod wpływem słońca i światła. jest to normalne dotyczące najczęściej osób wrazliwszych na to , nazywane czasami 'depresją jesienną' .

no tak , kota można zagłaskać , natomiast 40 kg. psa - nie .

No tak to zdecydowanie większa powierzchnia do grzania i przytulania.

Poczucie samotnosci , odrzucenia jest samo w sobie depresyjne .

taki duży pies to jak termofor:)

you you masz rację, to boli, ale z czasem do bólu się przyzwyczajamy i żyjemy w miarę normalnie.

ja mam 27 lat i nachodzą mnie stany beznadziejnego nastroju kiedy wiem, że wszyscy w około w rodzinę się bawią a ja nie mam o czym z nimi rozmawiać... sama chciałabym się zakochać, ale to nie takie łatwe, nie chce mi się nawet pisać, żem ładna wysoka i zgrabna bo co z tego, jak i tak faceci nie podchodzą, nie zagadują, popatrzą i pójdą, albo się zabawią :( Spotykam się z fajnym facetem ale na sex, chciałabym czegoś więcej, ale nie liczę na rozwój sytuacji, czego można oczekiwać po kimś kto idzie od razu do łóżka? ech...co za los

tak , poczucie odrzucenia , samotności zerwania z tym czym się żylo długo , angażując się w to zupełnie albo prawie zupełnie ...i tracąc to prowadzi do depresji innego typu - prawdziwej , długiej i wyczerpującej wszystkie zyciowe siły samoobrony , chęci zycia , naturalnej radości taka depresja jest choroba straszną i niezrozumiałą - ani dla otoczenia , ani dla samego siebie , którego otoczenie przestaje akceptować , widząc to ...po prostu boi się tego , jako jakiejś nienormalności , której nie akceptuje i nie chce przyjąć do wiadomości tak ogólnie ... ludzie nie lubię tego i nie chcą mieć z tym nic do czynienia , dlatego ci , którzy nagle znależli się w takim stanie , nie dość że muszą walczyć o wyjście z tego , to jeszcze z opinią tych którzy widzieli ich stan i traktowali to jako 'niespodziewaną dziwność' , zaczynając cię darzyć nagłym brakiem zaufania dawni znajomi zaczynają patrzeć podejrzliwie ...nie zdając sobie zupełnie sprawy , że to ich także może kiedyś spotkać

To fakt , ze do wszystkiego mozna przywyknac , ale czlowiek jest istota gromadna i zawsze bedzie dazyl do zycia w rodzinie . Nie wiem dlaczego tak jest , ale chcemy byc kochani i rowniez kochac .

Człowiek zawsze będzie "ciągnął" do człowieka, bo bycie z innymi jest naturalną potrzebą.

Wyssany piszesz o sobie , czy o mnie ? To byl zart , ale ja rowniez moge sie podpisac pod Twoim spostrzezeniem

to jest właśnie najbardziej normalne z normalnych teorii odnośnie celu i sensu życia oczywiście są inne sugestie , różne teorie ludzie są inni i tworzą różne filozofie pasujące akurat do ich przekonań, może z własnych doświadczeń , może z własnej psyche , a może i z tego i z tego - złe doświadczenia ograniczają pewne uczucia , rodzą strach, niepewność i zniechęcenie - ' wypalaja ' mówąc współcześnie i 'cool' zaczyna się przechodzić na inne pozycje ...jak najmniej zaangażowania , a może coś się przypadkiem zdaży ;)

Spokojnego wieczoru i dobrej nocy :)