Nierozumiana przez ogół społeczeństwa. Na straconej pozycji?

Witam wszystkich bardzo serdecznie. Nie spodziewałam się, że kiedykolwiek przyjdzie mi napisać na forum, a jednak! Chodzi o to, że... Czuję się nierozumiana przez społeczeństwo, to takie uczucie, jakbym pomyliła bajki i przez to nie mogła żyć ,,długo i szczęśliwie". Jestem osobą, która szanuje wartości historyczne, religijne, państwowe. Wszyscy wokół narzekają, jak to w Polsce jest źle, jakich mamy beznadziejnych rządzących, a mi jest przykro, że stawiają tak pochopne opinie o ludziach których nawet nie znają, o ludziach, których nigdy nie spotkali! Jestem dumna z tego, że żyję w wolnym kraju i cieszę się, że mam jedzenie i dach nad głową. Do szczęścia naprawdę niewiele mi potrzeba. Nie interesują mnie zakupy, moda, imprezy, alkohol, używki, ogólnie szeroko pojmowana ,,współczesna rozrywka". Nie byłoby w tym może nic dziwnego gdybym nie miała 18 lat. Często się kłócę z moim chłopakiem o wyżej wymienione rzeczy. Ostatnio powiedział mi: ,,Czy Ty naprawdę nie możesz być jak inne dziewczyny? Pomyśleć o sobie, a nie tylko o innych? Truć mi dupę, żebym kupił Ci fikuśny fatałaszek? Gdybym dał Ci pieniądze przekazałabyś je biedocie (miał na myśli potrzebujących) albo zwierzętom. Zastanów się dziewczyno, bo obudzisz się z ręką w nocniku, a ja mam już dość Twojej chorej mentalności". I co ja mam zrobić? To, że nie myślę o sobie, a o innych, to, że doceniam to co mam... To wszystko sprawia mi przyjemność, absolutnie mnie nie ogranicza! Tak po cichutku marzę, by pojawił się w moim życiu ktoś kto po prostu przyjdzie, zabierze mnie gdzieś daleko i zrozumie, doceni to, że naprawdę martwię się brakiem empatii wśród młodych osób. Najlepszym tego przykładem jest moja koleżanka, która często powtarza: ,,Aneta... Nie mów mi o jakimś wolontariacie, nie opowiadaj mi o Michaelu Jacksonie, to był zwykły gwałciciel, a te dzieci to kochał chyba inaczej". Co do MJ to podziwiam jego talent, jego serce i chyba podobnie jak on czuję się wyobcowana, bo ludzie mnie nie rozumieją i to chyba nigdy nie ulegnie zmianie. Dlaczego tak jest? Nie potrafię pojąć dlaczego we współczesnym świecie liczy się tylko KASA,KASA,KASA. Dla mnie to zwyczajny papier, a rzeczy które za nie kupię... Czy zabiorę je ze sobą do grobu? Co ja mam robić...? Bardzo proszę o odpowiedzi.

gdy tylko zgasną latarnie a lud sie wynurzy ze swych jaskiń na codzienny żer ja zakradam się w krzakach na najbardziej uczęszczanej ulicy mego miasta i na widok idących ludzi nagle wyskakuje i krzxyczę hu hu bonanza!niestety spotykam sie z ostracyzmem społecznym, widocznie wyprzedzam epokę