Do mam wracaących do pracy.

Wpadłam na kafe, żeby sobie trochę posmęcić, bo w przyszłym roku najwyższy czas iść do pracy... Dziecko skończy póltora roku, pójdzie do żłobka, a ja do pracy, o ile w miarę szybko znajdę... Z jednej strony super, bo wiadomo, siedzenia w domu też można mieć serdecznie dość, a poza tym będzie więcej pieniędzy, ale z drugiej - jak sobie pomyślę, że nie będę 3/4 dnia widziała mojego synka, to już mnie strach oblatuje, że będę w pracy za nim ryczeć, przynajmniej na początku. Pewnie były już dziesiątki takich tematów, ale co tam. Jak komuś się chce, to niech coś tam sobie dopisze :P

ja wracam do pracy w styczniu. Córeczka będzie miała prawie 11 mcy. Na szczęście mam gdzie wrócić, więc problem szukania mnie ominie. Ale bardzo chcę już iść do pracy. Dostaje pierdolca od siedzenia w domu. Kocham swoją córeczkę, ale chcę już do pracy

Dobrze Ci, że masz gdzie wracać... Znasz już firmę, ludzi, wiesz, co masz robić:) Rozumiem Cię z tym pierdolcem, ja na początku swojego macierzyństwa marzyłam o pracy, żeby móc w niej odpocząć, później nuda mnie dobijała :) Ale teraz, jak dziecko się zrobiło kumate, rozgadane i rozbiegane, to jest coraz trudniej je zostawić...

corka miala 6 miesiecy. Bylam na bezrobociu i praca sama mnie znalazla. Stwierdizlam, ze skoro mi proponuja prace to grzech odmowic. Kamrilam piersia ejszcze przez miesiac. Dziecko u niani( swietna kobieta). Pierwszy miesiac byl bardzo trudny. PLakalam wracajac do domu. LAe w pracy bylam tak zjaecta, ze nie mialam czasu myslec o dziecku. Maz odbiera mala od niani, jak ja wracam z pracy jestem dla niej. Duzo lepiej sie czueje, niz wtedy, kiedy byla non stop z dzieckiem.

JA miałam wrócić pod koniec listopada, potem była opcja,że w styczniu...jednak nie wrócę dopóki syn nie skończy roku, nie dam rady go zostawić w żłobku jeszcze a żadnej babci nie mam pod ręką.