platoniczna miłość do nauczycielki ?

Dzień dobry , Mam na imię Edyta , obecnie chodzę do gimnazjum . Mój problem postaram się wyrazić najjaśniej , mianowicie : W podstawówce przez trzy lata uczyła mnie nauczycielka , którą bardzo mocno się zauroczyłam . Zaczęło się od niewinnych uśmiechów , po wielkie problemy z pedagogiem szkolnym , dyrekcją oraz samą nauczycielką. Pisałam dla niej mnóstwo wierszy , które wyraźnie podkreślały , iż nie jest obojętną mi osobą . Jasno dawałam jej do zrozumienia ,że ją kocham i liczy się tylko ona .. ( Fragm. wiersza : "Znałam dobrze jej oczy : Zawsze były duże , szaro-niebieskie i błyszczały szczęściem , nawet kiedy była smutna .. Było w nich coś niesamowitego. Coś ,czego nie da się opisać słowami , coś czego nie da się zamienić w piksele . Jej uśmiech , zam go na pamięć . Już wiem czemu ją kocham ; bo zawsze we mnie wierzyła ,zawsze pchała do walki o swoje ,a kiedy wiedziała ,że jestem przegrana ,wychodziła przede mnie ,aby mnie obronić . To ona ocaliła moje wiersze ! Ona ! Jak nikt inny wierzyła w mój talent : "Wiara czyni cuda" tak w moim przypadku to prawda . Uwierzyła we mnie i zdziałała cud . Sprawiła ,że pokochałam ją tą prawdziwą miłością , która jest pokazana na filmach .. Trudno to opisać , to jak miłość do przyjaciela .. Nie mogę bez niej żyć " - pozostawiam bez komentarza moje bazgroły ..ale do czego zmierzam , dzisiaj pokazałam jej ten wiersz i było jej miło , uśmiechała się ) .. Kiedyś podobny list trafił w ręce pedagoga szkolnego , o czym dowiedziała się cała dyrekcja i nauczyciele ,za czym idzie moja nauczycielka .. Dzisiaj jestem w gimnazjum i bardzo za nią tęsknie . Wiem co jest najważniejsze -nauka . Nie mam z nią problemu , jednak stale wychodząc na spacer myślę o niej i układam niestworzone historie .. Wiem ,że muszę pogodzić się z rzeczywistością , rozumiem to . Chciałabym zachować te kontakty w jak najlepszej formie oraz pielęgnować tą przyjaźń .. Chociaż to taka "platoniczna miłość " .. Ona się ze mną nie przyjaźni ,tylko ja z nią .. Ona się mnie boi . Chociaż ostatnio mnie zrozumiała .. Wie ,że nie chciałam źle ,a ja coraz częściej mówie jej co czuje .. Niestety w tym co opisuje jak widać nie ma większego problemu .. Otóż nieprawda ! Pod stertą kolorowych wspomnień poprzedzonych marzeniami chowa się wielki ból i tęsknota . Przecież nie mogę jej widywać codziennie ! Co 2 tyg. jak zauwazyłam to też za często .. A co dwa miesiące nie wytrzymam ! Jest dla mnie ogromnym atorytetem .. Mam mnóstwo problemów , z czym wiążę się ta nauczycielka .. Większość z nich to dziecinne dylematy ,ale odgrywają bardzo ważną rolę w moim życiu . Bardzo proszę o porady i wskazówki odnoszące się do tego jak mogę zadbać o te relacje , co jaki czas ją odwiedzać , jak postępować kiedy to będzie miało miejsce ( nie wiem czy mam zasypywać ją wątpliwościami i problemami czy udawać ,że wszystko jest OK ,a później żałować .. a może od razu rzucić jej się w ramiona i powiedzieć "kocham panią" ). Oczekuje wsparcia i zrozumienia .. Naprawdę bardzo za nią tęsknie , nie chce nazwać tego zauroczeniem ! Serdecznie proszę o odpowiedź Edziaa

To nie jest prawdziwa miłość. Kochasz ją za to, że coś dla Ciebie zrobiła, za to że to, za to że tamto.... A miłość jest bezwzględna. Wydaje mi się, że w domu nie masz autorytetów. Brakuje Ci matczynej czy też rodzicielskiej miłości i przede wszytskim brakuje Ci przyjaciół, którzy byliby Twoimi rwienikami i to oni powinni być dla Ciebie takimi osobami jak ta nauczycielka. Powiem Ci, wiem coś o tym... Jeśli chcesz pogadac noswtrawie@op.pl

Dopiero teraz przeczytałam Twój post. Muszę Ci powiedzieć, że jestem w bardzo podobnej sytuacji co Ty i doskonale Cię rozumiem. Jeśli to nadal aktualne i chciałabyś o tym porozmawiać to z chęcią. Gdybyś mogła podać mi w komentarzu swoje gg lub meila byłoby super. :) Pozdrawiam Cię serdecznie i głowa do góry!

cięzko zadbać o dobrą relacje jeśli druga strona tego nie chce, nie można drugiej osoby do czegoś zmuszać, sama przyjaźnie się z nauczycielką ale to obustronna relacja, dobrze się dogadujemy. Szkołę skończyłam parę lat temu, a nasza znajomość trwa. Myślę, że powinnaś pozwolić tej kobiecie podjąć decyzje czy chce się z Tobą przyjaźnić czy nie. Jesteś jeszcze bardzo młoda i nie wiadomo czy odnajdzie w Tobie materiał na znajomą.

Jestem nauczycielka i mam wielu uczniow których uwielbiam z wzajemnością. Niestety nie zyczylabym sobie gdyby ktoś próbował tak ingerowac w moje życie. To musi wyjsc z dwoch stron. Pamiętaj ze ona ma swoje życie, rodzinę, hobby.... a to ze Ci pomogla wynika z tego ze jest dobra osoba i zrobiłaby to samo dla każdego innego ucznia. Odpowiedziala na Twoje potrzeby jak sądzę i cudownie ze wykorzystalas tę szansę ale teraz czas abyś rozwijala się dalej.