nie radze sobie w zycie - doradzi mi ktos ? :(

mam 23 lata, dopiero 1,5 roku temu zaczelam studia, wczesniej nie bylam w stanie, leczylam sie z depresji. Teraz mieszkam sama, 120 km od domu rodzinnego. Jestem hm niedojrzala emocjonalnie, ciezko mi znalezc stala prace, po prostu nudzi mi sie i odchodze...od 17 rz.pracowalam w 11 firmach w tym dorywczo. Stad czeste problemy finansowe. Szybko sie zakochuje, nawet przez internet, na poczatku dla tej osoby moge zrobic wszystko po 3,4 miesiacach zauroczenie mija. Nie chce mi sie starac i rozgladam sie za kims nowym. Nie lubie dzieci, raczej ich nie chce miec. Jestem egocentryczka. Nie mam problemu z nawiazywaniem znajomosci ale sa one plytkie. I zno lapie dola :(

w wieku prawie 25 lat. Nie widzę w tym najmniejszego problemu. Zmieniasz, bo nie wiesz czego tak naprawdę chcesz. Nie wiesz jaką prace dokładnie chcesz wykonywać. Kim chcesz być z zawodu?

no wlasnie nie wiem... Poszlam na te studia zeby cos zaczac robic. Najchetniej bym siedziala w domu i dostawala kase za nic albo byc gwiazda telewizji -strasznie glupie. Czuje sie jak dziecko , nie chce za nic odpowiadac i poki co -udaje sie . Az dziwne ze umiem sama zakupy zrobic :o

Czy ty piszesz poważnie, czy ktoś się pod ciebie podszył ? :) 1. NIE MA NIC ZA DARMO 2. NAWET GWIAZDA TV NAJPIERW CHCIAŁA NIĄ BYĆ, WYZNACZYŁA SOBIE CEL, ŻE NIĄ SIĘ STANIE I DĄŻYŁA DO JEJ REALIZACJI. Jakie są twoje cele w życiu? Jeśli ich nie masz to pomyśl. Mają być realne.. Najpierw zrób igły, potem zrób widły.

jestes dda?

to nie podszyw , to ja napisalam . DDA ? Nie, u mnie w domu nigdy alkoholu nie bylo, nawet na swieta.

i to są odpowiedzi dlaczego nie radzisz sobie w życiu. POWÓD 1. UNIKANIE DYSKOMFORTU Osiągnięcie sukcesu oznacza, że czasami musimy wyjść z naszej "strefy bezpieczeństwa". Może się okazać, że musimy wyjść z naszego świata rzeczy znajomych bezpiecznych i pewnych, i zająć się innymi, których normalnie byśmy nie zrobili. Kiedy robimy coś nowego lub innego, możemy czuć się dziwnie. Początkowo może to prowadzić do negatywnych reakcji, ponieważ wiele osób podświadomie żyje według mantry: "Jeśli czujesz się z tym dobrze, rób to" Podobnie można żyć według jej odwrotnej wersji: "Jeśli nie jest ci z tym dobrze - nie rób tego" Ludzie sukcesu myślą inaczej. Rozumieją, że jeśli chcą uzyskać pozytywny rezultat w każdej dziedzinie życia, muszą być gotowi zdecydowanie zmierzyć się ze swoim "dyskomfortem". POWÓD 2. BARIERY EMOCJONALNE To, czy zdecydujesz podjąć działanie ,czy nie, może zależeć od tego, jak się czujesz. Na przykład zamierzasz napisać prace magisterską, posprzątać, albo zacząć dietę wtedy kiedy poczujesz motywację. Mówiąc krótko, nasze działanie może stać się zakładnikiem naszych emocji. Kiedy pozostajesz więźniem własnych emocji, możesz nigdy nie poznać sukcesu. POWÓD 3. STRACH PRZED NIEPOWODZENIEM Jeśli chcesz cokolwiek w życiu osiągnąć, pamiętaj, że niepowodzenia są częścią sukcesu. Porażka nie jest decydująca, dopóki nie przestaniesz próbować. POWÓD 4. SAMOZADOWOLENIE Zawsze znajduje się jakiś powód, żeby odłożyć podjęcie działania na później. To, co napędza taką postawę, to fałszywe przekonanie, że jest mnóstwo czasu, żeby ukończyć wszystko, co chcemy zrobić. Samozadowolenie może też pojawić się pod wpływem mylnego przekonania, że życie to coś, co nam się przydarza, a nie, coś na co możemy oddziaływać. Paul McGee

widze ,ze madra ksiazka... bo to sie u mnie sprawdza :( zawsze wszystko za mnie robili rodzice , ja nie moglam bo albo sobie krzywde zrobie albo sie zmecze , nie mowiac o tym ze wychowywali mnie pod kloszem i nadal maja nademną kontrole -emocjonalna POWÓD 3. STRACH PRZED NIEPOWODZENIEM - 100 % prawdy . no i odkladam wszystko na pozniej ,powod 4 . Na studia mialam isc odrazu po liceum - wtedy mimo ze bylam zalamana , moglam isc bez problemu na uczelnie zlozyc papiery - nie poszlam '' pojde za rok, przemysle wszystko i zaczne od nowa'' potem znow to samo . Chcialam zrobic prawo jazdy - zrobie na wiosne , za goraco - zrobie jesienia, za rok i tak w kolko :O Nie ummiem sie do niczego zmotywowac , ide do nowej pracy szczesliwa pelna wigoru energii z milionami pomyslow , po 2-3 tygodniach wszystko mija , planow nie moge wcielic w zycie i sie wycofuje :O poznaje ciagle nowych ludzi i rownie szybko ich trace ...

jak zaczelas sie leczyc z depresji? czym ona byla spowodowana?

znalazłam to w pewnej książce - każdy o tym wie.

"widze ,ze madra ksiazka... bo to sie u mnie sprawdza " To książka w której są oczywiste oczywistości

rodzice mnie zmusili , konkretnie tata , trochę siłą :O czym spowodowana? trafilam do dziwnego liceum , nie potrafilam sie przystosowac , wszyscy super wyluzowani a ja? samotna , uciekalam i chodzilam po miescie z kolezanka, najgorsza byla wizyta u lekarza - podczas badania doktor komentowal moje cialo - jak tak w ogole mozna ? '' strasznie pani chuda , tak to jest jak sie nic nie je '' , '' to rodzinne ? mamie tez tak kosci wystają ?'' potem weszla pielegniarka - a ja w samej bieliznie , dwoch chłopackow na korytarzu zaczelo sie smiac . Wrocilam do domu , przez jakis czas normalne zylam , zaczelam sie obsesyjnie porownywac z innymi , dorobilam sobie kilka kompleksow , gdy widzialam piekna dziewczyne albo przystojengo faceta - az gotowalo sie wszystko we mnie ... I takim sposobem przestalam wychodzic z domu , jedynie od czasu do czasu ,cos zalatwic rodzicom jak mnie ''zmusili'' - taksowka -do urzedu i do domu. Dlugo by opowiadac , na szczescie to minelo :)

nie są to takie oczywiste oczywistości.

"nie są to takie oczywiste oczywistości." dla mnie są i dla każdej osoby chociaż trochę inteligentnej

"dla mnie są i dla każdej osoby chociaż trochę inteligentnej" Odpowiadaj tylko za siebie, a nie za całą resztę świata. Jak jesteś taka mądra to doradź jej coś (albo taki- nie interesi mnie to), a nie będziesz tu krytykować.

Piszesz, ze leczyłaś się z depresji. A czy brałaś udział w psychoterapii, czy tez leczono Cię wyłącznie farmakologicznie? Tobie potrzebny jest psychoterapeuta. Same książki - przynajmniej na początku - nie wystarczą. Ktoś musi Ci pomóc zrozumieć istotę problemu i to musi być profesjonalista. Ja tez w kółko zmieniałam pracę, zakochiwałam się bez pamięci w różnych typach, tez miałam łatwość w nawiązywaniu kontaktów, których później nie umiałam podtrzymać. Po terapii inaczej żyję. Chce mi się żyć. Zawalcz o siebie, bo warto. Czeka Cię ciężka praca nad sobą, ale da się zmienić podejście do życia. Jesteś młoda, życie przed Tobą. Spraw, żeby było kolorowe i to bez różowych okularów. Powodzenia