...odarta z uczuć...

...czuję ogromna pustkę, jestem odarta z uczuc, jakby mnie podeptano, kolejny raz zawodze sie na ludziach, mam dośc, nie pasujędo tego wszytskiego, nienawidze swojej lagodnsci w podejściu... codziennie budze sie z przytłaczjaca mnie wewnatrz pustką... nie mam sił w sobie

hmmm może za bardzo skupiasz się na ludziach a za mało na sobie i innych sferach życia a one naprawdę potrafią cieszyć trzeba tylko umieć je dostrzegać i doskonale wypełniają świat uwierz rasa ludzka jest przereklamowana ;)

skupiam sie na ludziach i chyba oczekuję tego samego od nich...ale nie distaję w tym samamy stopni, ciesze sie an codzień, ale nie potrafię zanleźć radosci w sobie tak do konca, znów sie zawiodłam, na kims kto mówił, zejest moim przyjacielem...nie dostrzega tego, ze mnie zranił

Kasia?

nie Kasia, najgorsze, ze nie umiem się zmienić na mniej ufna, oschłą, zołze itd.