jak poderwac tego faceta

znamy sie tylko z widzenia,ale nie mowimy sobie nawet czesc. chcialabym, zeby mnie poderwal, ale taka cipa z niego, że nic a nic nie robi w tym kierunku. ale bardzo mi sie facet podoba. ja nie mam zwyczaju wychodzic z inicjatywa, uwazam, ze to nalezy do faceta. co z wami nie tak mezczyzni? co zrobic zeby ten facte mnie poderwal, albo cos zrobil? pomozcie kobietki! :*

ale po co ci facet cipa? jak ci sie juz znudzi jego morda to go kopniesz w tyłek :D wiec pytam sie po co ?

Bo jej się podoba. Przecież napisała. Cześć

A "cipa" to taki komplement - właśnie dzisiaj się dowiedziałem.

czesc cichy ale zauważ ze pisze też że to cipa nie facet ;) wiec podoba jej sie tylko z wyglądu ;) i nawet jak go pozna to jej sie znudzi za chwile,wiec szkoda kolesia ;)

"znamy sie tylko z widzenia,ale nie mowimy sobie nawet czesc. chcialabym, zeby mnie poderwal, ale taka c*pa z niego, że nic a nic nie robi w tym kierunku. ale bardzo mi sie facet podoba" Nie pomyślałaś, że może on nie chce CIę podrywać? I niekoniecznie musi to się wiązać z jego rzekomą czy prawdziwą cipowatością?

Mój facet w życiu by się do mnie nie odezwał gdyby nie portal internetowy. Nie wierzył że mogłabym na niego polecieć =.=. Odrzucenie w sieci mniej boli.

Pewnie że z wyglądu, przecież nawet nie rozmawiali.

Zabawne. Nie znacie się a ty do faceta z epitetami :D. Jak by on miał obowiązek latać za jakąś obcą babą, pewnie nie w jego guście.

a czemu ma cie podrywac maszkaro. Cipowata

no i co ztego ze ci sie podoba i dla czego mial by podrywac akurat ciebie moze ty mu sie nie podobasz po za tym jest tyle innych dziewczyn

czesc Cichy, gdzie Cie olsnila cipa w formie komplementu? :)

Cześć Czizas, było tutaj dzisiaj jedno dziewczę z takim zmartwieniem, czy "fajna cipa" to komplement.

Tak swoją droga to zabane. Laska obraża faceta nazywając go cipą. A przecież sama jest jedną wielką chodząca waginą. Czyli obraża sama siebie :P.

nice :) czyli moge od dzisiaj mowic znajomym ze wygladaja jak cipy? :D no i co by czlowiek bez tego netu zrobil

Myślę że tak. Komplemencik jest nietrywialny, niebanalny i niepospolity, a jaki odważny. Np. ja nie wiem, czy odważyłbym się tak skomplementować jakąś znajomą z widzenia, a specjalnie płochliwy nie jestem.

uscislijmy - jak mnie ktos przepusci w drzwiach to moge mowic ze jest niezmiernie uprzejmą cipą? czy tez odnosi się to wylacznie do wygladu? nie chce popelnic faux pas

Oczywiście, że możesz tak powiedzieć, ale ja nie mogę wziąć odpowiedzialności za dalszy obrót rzeczy. Komplemencik wszak jest w fazie prototypowej i może wzbudzać pewną ambiwalencję.

A co to ta ambiwalencja?

Oj głuptasku, to jest tak, że cieszysz się, bo "fajna" i płaczesz, bo "cipa" i to naraz.

no tak i moze sie to skonczyc rozdygotaniem narzadow, wewnetrznych, lub zewnetrznych, to juz zalezy od wieku :)

Jak zewnętrzne, to tylko jedno narządko mi przychodzi do głowy.

Ambiwalencja (intencjonalność dwuwartościowa) (łac. ambo - obaj + valens, valentis - mocny, skuteczny) postawa, charakteryzująca się jednoczesnym występowaniem pozytywnego jak i negatywnego nastawienia do obiektu (np. ciekawość i strach dziecka wobec pojawiającej się w otoczeniu nowej osoby; jednoczesne uczucie miłości do rodzica oraz nienawiści za np. fizyczne znęcanie się), głoszeniem całkowicie sprzecznych stwierdzeń (ambisentencja) lub wykonywaniem sprzecznych ze sobą czynności (ambitendencja) bez świadomości ich sprzecznego charakteru. Stanowi jeden z głównych objawów dezintegracji psychicznej w schizofrenii. Termin wprowadził do psychiatrii Eugen Bleuler w 1911 roku.

Ambiwalencja (intencjonalność dwuwartościowa) (łac. ambo - obaj + valens, valentis - mocny, skuteczny) postawa, charakteryzująca się jednoczesnym występowaniem pozytywnego jak i negatywnego nastawienia do obiektu (np. ciekawość i strach dziecka wobec pojawiającej się w otoczeniu nowej osoby; jednoczesne uczucie miłości do rodzica oraz nienawiści za np. fizyczne znęcanie się), głoszeniem całkowicie sprzecznych stwierdzeń (ambisentencja) lub wykonywaniem sprzecznych ze sobą czynności (ambitendencja) bez świadomości ich sprzecznego charakteru. Stanowi jeden z głównych objawów dezintegracji psychicznej w schizofrenii. Termin wprowadził do psychiatrii Eugen Bleuler w 1911 roku.