I co z tą adopcją

Urodziłam 8 miesięcy temu córeczkę, teraz chce adoptować drugie dziecko, zawsze chciałam adoptować. A tu cała rodzina w głowę się puka. Według nich lepiej mieć jedno, niż dwójkę, gdzie jedno byłoby adoptowane. Ale ja nie chcę, by córka była jedynaczką. A poza tym chce mieć dwójkę dzieci. Martwi mnie jednak, że z takim podejściem, moje drugie dziecko, będzie po prostu niesprawiedliwie cierpieć...

nie masz problemów z zajsciem w ciaże, masz swoje biologiczne i to malutkie jeszcze dziecko to twoje szanse na adopcje sa zerowe. Wbrew temu co się mówi i slyszy w tv to tak na prawdę jest wielka ilość par chetnych zaadoptowac dziecko, a mało dzieci do adopcji. Musisz przejść caly szereg procedur i "ustawić się w kolejce po dziecko", ale jesli masz już biologiczne i możesz mieć bez problemu drugie to w pewnym sensie odbierasz tym samym szanse na dziecko parom, które nie mogą mieć wlsanych. Trochę egoistyczne.

tzn.chcę mieć jedno swoje dziecko, a jedno adoptować i nikogo nie powinna obchodzić moja decyzja,słuchać głupich uwag też nie będę.

Nie mogę mieć wiecej dzieci. Izkę mam z 2ego in vitro. A na liście do adopcji jestem pierwsza, bo czekam już 4 lata:).

Dlaczego moje dziecko nie może mieć rodzeństwa, mało tego, nie mam zamiaru ukrywać, ze drugie dziecko jest a adopcji, podobnie jak nie ukrywam, ze izka jest z in vitro. Jezu jaki ten naród zakłamany.

To zmienia wszystko. Myślałam, ze bez problemu zaszłaś w ciąże, urodziłaś i nagle sobie wymyśliłaś adopcję! Jeśli tak to trzymam kciuki. Sama mam 3 dzieci biologicznych i nie byłabym w stanie adoptować dziecka, ale podziwiam kobiety które są pewne, ze będą potrafiły tak samo pokochać cudze dziecko jak to swoje!

balabym sie adoptowac jakies dziecko z niewiadomo jakiego syfskiego domu , geny sa genami i niewiadomo co by wyroslo z takiego dziecka

Jezu ja cie proszę, ale gadasz jak potłuczona!!!!! Byłaś kiedyś w domu dziecka, przeszłaś kurs, znasz ludzi po adopcji..... Matko boska, co za kraj!

a co ma rodzina do tego? chcecie adoptowac to adoptujcie ludzie gadali i będą gadac powodzenia

Ja byłam wolontariuszką w domu dziecka przez kilka lat i dlatego wiem, ze nie potrafiłabym pokochać cudzego dziecka tak jak kocham swoje.

wiesz, a jak tak kocham dzieci, że potrafię:). Jak się okazuję, ze człowiek nie może meić dzieci, to się wszystko zmienia, WSZYSTKO ZMIENIA, człowiekowi zmieniają się poglądy, poszerza swoje horyzonty...

Nie chce by moje dziecko było samo na świecie.... Izka jest z in vitro, czyli to tak zwany cud techniki, a synek bedzie a adopcji, taką będziemy ciekawą rodzinką...

to nad czym sie zastanawiasz? na pewno nie bedzie temu dziecku lepiej jesli dziecistwo spedzi w domu dziecka a rodzina tez moze kurs przejsc

"balabym sie adoptowac jakies dziecko z niewiadomo jakiego syfskiego domu , geny sa genami i niewiadomo co by wyroslo z takiego dziecka" bo w tzw. dobrych domach same grzeczne dzieci są, zastanów sie przez chwile co piszesz, nie tylko geny maja wpływ na charakter człowieka.

ależ ja się nie zastanawiam. Chciałabym jednak, by moj przyszły synek miał też miłość babć i wujków, mieszkamy w wielkopokoleniowym domu, i zależy mi, by dziecko czuło miłość wszystkich, tak jak Izunia

I na pewno będzie czuł. Rodzinna zżyje się z dzieckiem, ale wiesz to czy Iza nie będzie gdzieś tam w sercu bardziej kochana to już inna bajka. Tego nie możesz od nikogo wymagać. Babcie mając nawet kilkoro wnuków biologicznych czasem wybierają sobie swojego ulubieńca. Tak już jest i tyle.

Tak z tym doborem wnucząc, prawda, zgadzam się. Ja będę kochać, kocham chrześnicą, kocham bratanka i swoje nawet śmiem zaryzykować, ze tak samo, wiec poradzę sobie na pewno.