Pomozcie mi proszę was, bo nie mam już siły.

Mam prawie 17lat.na pozór jestem wesoła, towarzyska i fajna.moje życie zmienia sie, gdy wracam do domu, szczególnie wieczorem.płacze pół nocy, tak naprawdę sama nie wiem czemu.wymiotuje z nerwow, płacze i mowie do miska, wyobrażam sobie śmierć.siedzę przy oknie,śnieg sypie, a ja myślę że siedzę przy grobie przyjaciółki czy matki.powiedzcie mi co robić, czy to depresja? Dodam że dopada mnie to głównie zima...mam też przyjaciółkę troche starsza i dzieli nas taka przepaść mentalna, ona ma inne poglady , ja inne, jedna kłótnia , rozmowa przykra czy smutna i płacz, płacz , płacz , płacz.(znamy sie przez internet ale długo i dobrze, ważniejsza jest dla mnie niż siostra).:( co robić..

Wszystko mi sprawia przykrość, nie mam ochoty na wychodzenie...

Proponuje psychologa . zapewne przepisze ci jakieś antydepresanty ale zawsze coś. Myśli o śmierci są naprawdę niebezpieczne. Moja siostra próbowała popełnić samobójstwo więc coś o tym wiem

Dodam też że czasem sobie coś wkrecam, coś czego nie ma i nigdy nie było.mowie jej że umieram, tej przyjaciółce, że nie mam siły, że nie wytrzymam, że sie zabije, a na drugi dzień hahaha ale śmiesznie.heh.

Boję sie powiedzieć mamie....myśli że ma wesoła córkę:(

psycholodzy nie mogą nic przepisać po prozac tylko do psychiatry

Dużo osób myślących o śmierci w taki sposób jak ty bardzo szybko zmienia nastroje. Najpierw " mam dość nie chce już żyć" a potem hihy i śmiechy że tak powiem ;) koniecznie porozmawiaj o tym z kimś odpowiedzialnym. Np z mama która na pewno chce dla ciebie jak najlepiej. Ile masz jeśli mogę wiedzieć

Dużo osób myślących o śmierci w taki sposób jak ty bardzo szybko zmienia nastroje. Najpierw " mam dość nie chce już żyć" a potem hihy i śmiechy że tak powiem ;) koniecznie porozmawiaj o tym z kimś odpowiedzialnym. Np z mama która na pewno chce dla ciebie jak najlepiej.

To mój kolejny wieczór kiedy płaczę i czuję się okropnie. I tnę się. Wszyscy wokoło myślą, że jestem wesołą, szczęśliwą dziewczyną. A ja nie mam ochoty żyć.

Czuję, że sensem mojego życia jest jedna osoba. I czuję go tylko gdy z nią rozmawiam, gdy się widzimy. I wtedy się uśmiecham. Ona ma takie same problemy jak ja. Ale gdy jestem sama, czuję się winna wszystkiego, czuję, że nie zasługuję na nic, moje życie powinno się skończyć. Mam te kilkanaście lat i czuję, że je zmarnowałam.

Auvv. Ja przez ostatnie noce chodzę spać o 3 lub 4. Bo cały czas płaczę i cierpię. Właśnie wtedy najbardziej. W dzień to ukrywam. I uciekam się do najgorszego, tnę się.

Chciałabym z tym skończyć. Ale to przynosi ulgę. Niestety chwilową. Ale wtedy czuję się lepiej. I robię to dla tych głupich kilku sekund szczęścia(?). Czuję się bezsilna. I nie potrafię siebie zrozumieć. Tych stanów. Teraz czuję ból. Zaraz przyjdzie znużenie i apatia. Ja nie chcę tego. I znowu płaczę. Dlaczego mnie to spotyka? Chcę być szczęśliwa. Moi rodzice o niczym nie wiedzą. Jedynie przyjaciółka. Ale ona sama ma problemy. Łączymy się w nich, ale nie potrafimy przezwyciężyć. A ty? Jesteś z tym sama? Bo ja mam ją. Ale i tak cierpię w samotności. A najgorzej jest udawać, że wszystko jest ok, kiedy totalnie nie jest.

16

Ja chciałabym, żeby ktoś mi pomógł. Ale nie mogę zawieść rodziców, nie chcę. Oni myślą, że jest idealnie.

A ty jak rozładowujesz te negatywne emocje?

Auvv, a teraz tak masz tylko, w okresie zimowym? to może być, tak jak jesienna handra, zależne od zmian atmosferycznych, pogody ogólnie i każdy to może w innym stopniu znosić. z dojrzewaniem też to może mieć związek i nie śmiej się, bo człowiek długo dojrzewa. :) staraj się znaleźć jakieś hobby, coś o czym będziesz mogła myśleć, realizować, planować... :)

Ja chciałabym, żeby w moim przypadku była to 'zimowa depresja'. Ale to trwa już długo, niezależnie od pory.

Próbuje coś wymyślec..ale jakie może być to hobby? Wolę robić coś w domu..niż wychodzić.wiem że na to wpływ ma też dojrzewanie i zdaje sobie sprawę, dziękuję za radę. Jak rozładowuje? Nijak.płacze aż usne.nie bede siebie kaleczyc. Ciężko powiedzieć czy tylko w zimie..raczej w zimie sie to nasila.w lecie też sie zdarza, ale mniej..

dojrzewanie :P

Auvv, może jakiś sport? nic tak nie daje dobrego samopoczucia jak wysiłek fizyczny. :)

zrób młoda tak, najpierw spróbuj znależć przyczynę, może jakieś leki bierzesz np. na serce mają takie efekty uboczne, jak nie to myśl o co chodzi dalej, a jak najdą cię głupie myśli to idź i kibel umyj, jak nie przejdą to wyczyść wannę i umywalkę. Ja tek sobie poradziłam po rozstaniu. A jak ci nie przejdzie to przynajmniej chałupa czysta będzie.

W zimie chodzę na łyżwy, ale tak jak mowie ja przy znajomych jestem super wesoła, dowcipna i wcale nie muszę udawać. Rozwodka rozśmieszyl mnie twój post, a szczególnie ostatnie zdanie:D

Hobby.. Mam. Muzyka i rysowanie. Ale w takich chwilach nie mam ochoty nawet na słuchanie metalu ani rysowanie. A uwielbiam to. Nie mam ochoty na nic.

Auvv, rozwódka ma rację. a jak nie, to jakieś ćwiczenia w domu, albo bieganie. :)

Idę płakać, pa

no widzisz! nie jest źle. Masz depresyjną osobowość. Ja też. Trzeba umiec sobie z tym radzić. Polecam tez kabarety.

to hanger nie było do ciebie oczywiście

Auvv, a starałaś się na siłę myśleć o czym innym zupełnie? obejrzyj sobie jakiś film przed spaniem, a później myśl o czymś przyjemniejszym. :)

nie jestem emo. poprostu cierpię. i nigdy nie tnę się bez powodu.