Poznałam idealnego faceta, jak tego nie zepsuć

Zawsze wydawało mi się, że mam dziwne podejście do facetów. Lubię gdy facet jest trochę zaborczy, stanowczy, są pewne cechy na których mi zależy. Poznałam przez internet faceta, trochę rozmawiamy, było takie "100 pytań do". Odpowiadał na moje pytania(ja na jego) nie znając moich oczekiwań.. no nie wierze, ale 99% tego co mówił to właśnie to, czego szukam faceta. A dodam, że nie są to same typowe zalety typu opiekuńczy, wierny itp. Co prawda dzieli nas spora odległość, ale po 1 ja jestem dość "mobilna" po drugie On tak samo. Ani mnie w miejscu zamieszkania nic nie trzyma, ani Go u niego w mieście. Problem z tym, że to dopiero początek znajomości, a boję się, że jak mi będzie za bardzo zależało, to nic z tego nie wyjdzie. Nie wiem jak to "rozegrać" żeby było dobrze. Choć jeśli jesteśmy sobie "pisani" to samo się dobrze ułoży.. Wiem, że ja też mu się spodobałam, sam do mnie zagadał, z resztą widać to było w rozmowie.

To na pewno Edward Cuellen

zaborczy -zle wrozy . Reszta ok. Jak jest taki idealny , to zrozumie twoja nieidealnosc i bedzie git.

ok, dla jednych zaborczość to źle, dla innych to dobrze jest "idealnie nieidealny" :) dokładnie taki, jakiego zawsze chciałam raczej nie mówił tego, co chciałam usłyszeć, bo skąd niby miał wiedzieć, czego chcę jak już powiedziałam raczej nie podawał typowych cech,swoich zalet czy wad, dodatkowo opisywaliśmy też różne sytuacje, a nie tylko odpowiedzi "tak" i "nie" gdzie można "wstrzelić się" w czyjś gust

ok, dla jednych zaborczość to źle, dla innych to dobrze- powodzenia Droga Grazynko , jak o kazde wyjscie z kims na miasto , dostaniesz bure np.

odpowiem jak wypada kobiecie jak nie będziesz chciała tego zepsuć , to na pewno zepsujesz

mam już trochę lat i wiem czego chcę, i raczej nie o tym chciałam dyskutować, tylko o tym jak tego nie schrzanić a za powodzenia - dziękuję

jak będę chciała nie zepsuć, to zepsuję - no właśnie tego się obawiam :/

jak będę chciała nie zepsuć, to zepsuję - no właśnie tego się obawiam :/ jak masz zepsuć to i tak zepsujesz - więc strach i obawa są nieuzasadnione i tylko mogą wszystko pogorszyć

Grażyna, skoro jak piszesz masz już trochę lat, to radzę Ci dobrze, podejdź do tego ze sporym dystansem. Bo rozczarowanie może bardzo zaboleć. Mam trochę doświadczenia w internetowych znajomościach i najgorsze co możesz zrobić już zrobiłaś - nastawiłaś się na ideał. Nikt idealny nie jest, a nasze wyobrażenia i ich zetknięcie z rzeczywistością może być czasem bardzo niebezpieczne, to na prawdę jest potem bardzo niefajne jak się okazuje, że wyidealizowaliśmy kogoś. Nie przeciągaj tego, to nie ma najmniejszego sensu, jak się zainteresowaliście sobą, to się normalnie spotkaj, pogadajcie i zobaczysz jak jest.

Ok, dzięki macie rację. Nie ma co się napalać za bardzo co ma być to będzie :)

Ja wiem, że ciężko nie myśleć i nie wyobrażać sobie, ale właśnie dlatego najlepiej jak najszybciej się spotkać i zweryfikować to co zaczyna się rodzić wam obojgu w głowach z rzeczywistością.

myślę, że na spotkanie jeszcze za wcześnie, poza tym nie jestem na tyle odważna, żeby pierwsza to zaproponować :)

Dlaczego za wcześnie? Jak teraz za wcześnie to pewnie później też nie znajdzie się odpowiedni czas. A do odważnych świat należy. Proponować nie musisz, ale dać do zrozumienia powinnaś. Chyba, że zależy Ci tylko na internetowej znajomości, ale to też warto zaznaczyć, bo ktoś po drugiej stronie może za dużo sobie narobić nadziei.

dlaczego za wcześnie? Dlatego, że rozmawialiśmy dopiero kilka razy, a jesteśmy z innych miast, więc to raczej byłaby dla kogoś całodniowa wyprawa. Za krótka znajomość, żeby zaprosić kogoś do domu, wolałabym najpierw poznać się na żywo na neutralnym gruncie (na wypadek gdyby okazał się psycholem), a do tego taka pogoda, że ciężko zorganizować cały dzień poza domem. A może po prostu szukam wymówek, bo się boję :/ W ten weekend będę w jego mieście, ale tak się składa, że On akurat wyjeżdża na sylwestra.

Ok, rozumiem, to akurat rozsądne powody. Byle nie przeciągać tego w nieskończoność, bo to po prostu nie ma sensu. A strach to normalna sprawa. I przykro mi, ale z czasem mniejszy nie będzie, tylko przeciwnie. Na razie postaraj się cieszyć tym co macie i hamować się trochę w wyobrażeniach o nim:)

Postaram się aczkolwiek może to być trudne :) Ale za kilka dni kończy mi się urlop, nie będę miała za dużo czasu na rozmyślanie, więc może nie będzie tak źle :)

Tak, praca to dobry lek na nadmiar rozmyślań. Będzie dobrze, bądź po prostu ostrożna w każdym momencie. Z całego serca życzę powodzenia:)

Dziękuję :)