Jak przestac sie wszystkim przejmowac?

Jak nauczyc sie radosci zycia? Moje zycie to ciagly niepokoj i rozmyslanie, przejmowanie sie drobnostkami. Dzisiaj od rana przejmuje sie tym, ze jutro ide do pracy, ktorej nie lubie. Moglabym posprzatac mieszkanie, posluchac muzyki, pojsc na zakupy. Moglabym... ale przez stres nic mnie nie cieszy i niczym nie potrafie sie zająć. Chcialabym nauczyc sie cieszyc tym co jest tu i teraz ale jak to zrobic?

Pociesz się tym, że 28 lutego 2011 roku będzie koniec świata.

ja mam tak samo tyle ze ja sie przejmuje szkołą ( jestem w szk sredniej w 2 technikum

Też taka byłam, ale odkąd zamieszkałam z koleżanką, która wszystko ma w dupie, jej sposób bycia mi się udzielił:P

to przychodzi z wiekiem przynajmniej mi przyszło tak koło trzydziestki

z wiekiem, u mnie z wiekiem dopiero się nawarstwia. Przejmuję się wszystkim, bo mam więcej do stracenia, muszę myśleć nie tylko o sobie ale i dzieciach mężu...

nie prawda, nie przechodzi z wiekiem, u mnie z wiekiem dopiero się nawarstwia. Przejmuję się wszystkim, bo mam więcej do stracenia, muszę myśleć nie tylko o sobie ale i dzieciach mężu mam tak samo,jestem tym wykończona,nie potrafię cieszyć się już niczym,chcę stąd zwiać wyjechać,gdzieś gdzie jest lepiej,lepsza praca,więcej kasy

Chcialabym byc wyluzowana. Zazdroszcze ludziom, ktorzy wszystko maja gdzies i biora zycie tak, jak leci. Wlasciwie nie mam powaznych powodow do takiego podejscia. Mam 26 lat, fajnego meza i chyba normalne zycie.

ja też,ale nie zawsze było tak różowo i boję się że kłopoty mogą wrócić

Wyjazd w moim przypadku nic nie zmienil i chyba tylko pogorszyl sprawe. Mieszkam za granica i mimo, ze mam dobre warunki do zycia to czuje sie tu obco. Praca, mimo, ze dobrze platna jest ponizej moich kwalifikacji.

dziwne, że wam z wiekiem nie przeszło w końcu nabywa sie jakiejś pewności siebie, poznaje się swoje możliwości i ograniczenia, wie się, na co kogoś i mnie stać takim sposobem uzyskuje się poczucie spokoju wewnętrznego, dojrzałość to normalna kolej rzeczy i to właśnie lubię w swoim wieku dziwne, że u was jest na odwrót

veolija Wyjazd w moim przypadku nic nie zmienil i chyba tylko pogorszyl sprawe. Mieszkam za granica i mimo, ze mam dobre warunki do zycia to czuje sie tu obco. Praca, mimo, ze dobrze platna jest ponizej moich kwalifikacji. to może u mnie jest taka sama przyczyna,przeprowadziłam się do innego miasta,nie mam tu przyjaciół,nie mam do kogo ust otworzyć,mąż ma lepiej,bo pracuje z kumplami których zna od lat

Ja mysle, ze przyczyna nie lezy w otoczeniu tylko w nas samych. To juz chyba jestv zakodowane gdzies tam w glowie. Jakis lek przed wszystkim i niczym :(

Odswiezam temat

Up