nie mam 20 lat, a czuje sie wypalona i do niczego

mam takiego dola, ze szkoda gadac. i te okresy kompletnej zalumy zdarzaja sie coraz czesciej.. jeszcze przed wyprowadzka mialam takie odchyly, glupie myslenie o samobojstwie...wiem glupota wyprowadzialm sie z domu w czerwcu, bylo dobrze, wszystko przeszlo i od dwoch miesiecy to samo. a mam prace, chociaz beznadziejna i meczaca ale mam, kasy wiele nie potrzebuje, tyle co na jedzenie i oplaty, sama sie utrzymuje. znajomych tez troche mam, studiuje i mam dola, ale to mega...w ogole mi sie z lozka podniesc, z domu bym nie wychodzila, nie chce sie ludziom pokazywac, bo mam wrazenie ze sie patrza, a ja bym chciala bym niewidzialna zamiast szalec jak na moj wiek przystalo to siedze i smece. wszyscy mi mowia, ze gdyby nie wiedzieli ile mam lat to nigdy by mi tyle nie dali, bo po prostu sie tak nie zachowuje przepraszam, rozpisalam sie za bardzo

nie przepraszaj, bo nie masz za co...

ehh.. jak ja Ciebie rozumiem..nawet nie mam komu się tak szczerze wygadać:( a gdzie studiujesz jesli moge wiedziec?;)

obecnie w wawie mieszkam. i czuje podobnie. niby mam znajomych, wielu ludzi tutaj tez juz poznalam, fajnych ludzi. ale nie umiem sie przelamac, dusze to w sobie. siedze obok nich i wstydze sie wyzalic przepraszam, ale na szczescie jeszcze nie za swoje istanienie :D