Najbardziej to bym chciała w tej chwili zniknąć.

Pstryknąć palcami albo przycisnąć wyłącznik i jak światło iść w mrok. Użyźnić świat, dać swoje organy czy inne części dla kogoś innego. Przydałaby się też ściereczka wymazująca mnie z pamięci rodziny - wtedy byłoby już wspaniale. Pierdolę jak potłuczona, wiem ale poczułam potrzebę ubrania tego co czuję w słowa[cześć]

Z tymi organami to nawet szlachetnie

Po innym względami taka szlachetna nie jestem...niestety.

jakiejż to zbrodni dopuściłaś się, niewiasto?

Długo by pisać. Ogólnie mówiąc uciekam przed prawdziwym życiem i boję się go, zwłaszcza ludzi. Dlatego chcę zniknąc, żebym nie musiała stawiać temu wszystkiemu czoła, rozmawiać z ludźmi, wychodzić do sklepu czy do pracy. To głupie co piszę, ale tak czuję.

pozostaje tylko klasztor

też bym tak chciała, ale nie w mrok, tylko w światłość piękną i czystą i sobie tak wiewać z wiaterkiem ciepłym i patrzeć z góry na ten głupi doczesny świat i pławić się w wiecznej szczęśliwości... no wiecie :D