wychowanie dziecka na studiach bez pomocy?

niekoniecznie* sorry za bedy jak gdzies znajdziesz, ale pisze szybko i chce mi sie juz spac wiec nie bede teraz wszystkiego czytac i ich poprawiac Dobranoc

niekoniecznie sa niewyksztalcone, sporo mialo dzieci za mlodu, a potem zdecydowalo sie na studia kiedy dziecko juz podchowane. Nie chodzilo mi o generalizowanie tylko inny rodzaj uwagi poswieca sie niemowleciu a inny juz dziecku chodzacemu.

Ja rowniez mieszkam zagranica i takze synka wychowujemy sami. Dajemy spokojnie rade, bo moj maz to zloty czlowiek, ktory tak samo zajmuje sie synkiem jak i ja. Dodam, ze ja pracuje (od urodzenia synka 3,5 dnia w tygodniu: 3 dni w firmie, pol dnia w domu), studia skonczylam w kraju, w ktorym mieszkam (6 lat temu, handel zagraniczny), a teraz robie drugi kierunek (tlumacza) i naprawde spokojnie dajemy sobie rade. Mimo, ze rodzice meza mieszkaja blisko nas to sa to jednak inni dziadkowie niz nasi polscy. Oni zyja swoim zyciem i z nami widuja sie raz w miesiacu na kawie :) W kazdym razie warunkiem jest pelne, podkreslam, pelne zaangazowanie ojca dziecka, bo sama w zyciu nie dasz sobie rady. Jednak jesli wiesz, ze mozesz w 100% liczyc na partnera to na pewno dasz rade.:)

I jeszcze dodam: ktos, kto napisal, ze w pierwszym roku dziecko duzo spi i jest spokoj, a potem jest gorzej to w zyciu nie widzial dzieci takich jak moj syn :) Moje szczescie gdy mialo 2 tygodnie spalo 15 minut i 2 h, DWIE GODZINY sobie lezalo z otwarymi oczkami albo darlo sie w niebo glosy, dzien i noc to samo :). W dzien NIGDY duzo nie spal (do dzis zreszta tak jest, bo potrafi juz w ciagu dnia wcale nie spac), ale za to nocki przesypia odkad skonczyl pol roku (spac chodzi o 19.30-20.00 i spi do 8.00-8.30) WSzyscy mowili mi, ze sajgon zacznie sie wtedy, jak zacznie chodzic, a on jest teraz tak cudowny, radosny, posluszny i wesoly (mimo humorow oczywiscie i wiecznego NIE, ale trzeba wiedziec jak do niego podejsc ;) ), ze teraz przy nim wypoczywam i wszystko moge zrobic w domu, co bylo nie dopomyslenia jak byl zupelnie malenki.

arlyna nguyen: Twoje zdanie w pelni pokrywa sie ze zdaniem mojej mamy, i ja powoli sie sklaniam ku niemu. mamy:ciesze sie, ze sie udalo, ze dajecie rade i wszystko sie uklada, mialabym w mezu niesamowite oparcie (jest cudowny), plus z racji wykonywanego zawodu spedza duzo czasu w domu ale (zawsze, cholera, musi byc 'ale') jesli 'trafilibysmy' ma placzliwego malucha i stopnie by mi sie pogorszyly to lepiej poczekac (bo strace szanse na kontunuowanie nauki). posiadanie dziecka widze poki co tylko w rozowych barwach, czyli rodze, maluch pieknie spi, je, znowu spi, ja sie ucze i jest idealnie. rzeczywiscie nie biore pod uwage placzu, kolek, nieprzespanych nocy dziekuje Wam, Kochane, za Wasze opinie i zycze dobrej nocy.

no i mądrze napisałas - widzisz malucha jako śliczne dziecko co się uśmiecha i sobie leży zadowolone - a niestety tak nie jest - karmienie piersią jest trudne wbrew pozorom i wyczerpujące bo nieraz po 10 razy w nocy się wstaje - ja z moim 3 miesięczniakiem przeszłam już niełapanie piersi - 3 różne mleka modyfikowane - najpierw zatwardzenia potem luźne biegunkowe zielone kupki - wizyte u okulisty z ropiejącym oczkiem - u laryngologa, u dermatologa z kropkami na buzi - mały jak sie okazało ma skaze białkową - miał też katar - płacz jak na kolki przez gazy w brzuszku - pomógł dopiero 5 specyfik i nutramigen na skaze - a jak wyszliśmy na prostą to zdaje się że zaczyna ząbkować... jest prze kochany ale łatwo niejest - jeszcze po 3 miesiącach budzenia się w nocy po 3 - 4 razy i zamnknięciu w domu bo zima łatwo nie jest...

jeszcze ci napisze że bywało że niemiałam czasu iść się wysikać czy coś zjeść a co dopiero uczyć się...