jaki ma zapach grzech

Następnego dnia, 16 października, siostry zetknęły się w kaplicy z czymś, co nie miało nic wspólnego z doświadczeniami poprzedniego dnia, a mianowicie z trudnym do opisania odorem. Nie był to typowy nieprzyjemny zapach. Podobnie jak cudownej woni nie można było z niczym porównać, tak i ten straszliwy odór był niezwykły. Nie przypominał żadnego znanego zapachu i wydawało się, że nie pochodzi z tego świata. Było jeszcze coś, o czym opowiada siostra Agnieszka: .xSmród, który uderzy? mnie, kiedy otworzyłam drzwi kaplicy, był tak straszny, że odruchowo zatkałam nos dłonią. Wydawało się, że w zakrystii jest on silniejszy niż gdzie indziej, pomyślałam więc, że stamtąd się rozchodzi. Chciałam odkryć źródło przykrego zapachu, jednak go nie znalazłam. Nie był to zapach zdechłego zwierzęcia. Potem przyszło mi na myśl, że zapach może pochodzić ze sterty kompostu, jednak znajdowała się ona z innej strony budynku. Był czas laudesów i modliłyśmy się opanowując uczucie wstrętu. Po Różańcu siostra K. podeszła do figury Matki Bożej i wspięła się na palce, by zgasić palące się przed nią świece. Nagle podskoczyła, wskazując palcem miejsce przed siostrą, obok której klęczała. Kiedy tamta spuściła oczy, spostrzegła coś podobnego do ziarnka białego ryżu. Podniosła to palcami i usłyszałam jej okrzyk.