Szczeniackie zadurzenie, jak sobie z tym radzić...?

Witajcie muszę się trochę wyżalić i zasięgnąć Waszych opinii. Czy komuś z Was przydarzyło się szczeniackie zauroczenie w mało szczeniackim wieku...? Mam faceta, z którym od dawna mieszkam, nie jestem osobą, która szuka 'urozmaicenia'. Ale od pewnego czasu w głowie siedzi mi ktoś inny. Mało się znamy, ale jest pomiędzy nami dużo dwuznaczności...Taka fascynacja inną osobą jest mi potrzebna jak kula u nogi, ale nie umiem sobie z nią poradzić. Ciągle siedzi mi w głowie, a w jego towarzystwie czuję się jak nastolatka, brakuje mi tchu i zupełnie tracę głowę...Liczę na wsparcie osób w podobnej sytuacji...Jak sobie z tym radzić, co robić?

naprawdę nie ma tu żadnej beznadziejnie i zupełnie niefortunnie zauroczonej osoby poza mną?

ja jestem :-O i też tego nie chcę, chociaż nie jestem w związku.. i też jestem w wieku mało szczenięcym :-O

jestem zauroczona, zakochana, ale nie daje mi to szczęścia :-( nienawidzę się zakochiwać (całe szczęscie niezwykle rzadko mi się to zdarza), wolę żyć sobie sama w spokoju, a nie tak jak teraz, myslę o nim całymi dniami, marzę, by się do niego przytulić, jak sie widzimy ledwo się powstrzymuję, żeby się do niego nie przytulić, świruję i wariuję, a mam 30 na karku :-O nienawidzę tego stanu :-O na szczęście mam możliwość i unikam z nim kontaktu.

okropne uczucie, wkrada się nieproszone w każdą myśl. a jak u Ciebie wygląda to z jego strony? ja z jednej strony staram się unikać kontaktu-chociaż nie jestem jeszcze w stanie zrobić tego całkowicie- a z drugiej (trudno mi się do tego przyznawać nawet przed sobą samą) czekam na każdą chwilę kiedy go zobaczę...najlepiej z daleka, bo w bliskim kontakcie robię z siebie kretynkę

z jego strony było podobnie jak u mnie, jak siewidywaliśmy to nie mogliśmy przestać patrzeć sobie w oczy dłuugo i nieprzyzwoicie :-O ale życie jest życiem, on ma teraz trudny czas, a ja nie chcę się narzucać... chociaż to on zacieśnił naszą znajomość, zabiegał o kontakt, ale trzymał niesamowity dystans, nie jest po prostu gotowy na nic nowego itp. teraz ma trochę kłopotów,a ja się nie odzywam, bo mam nadzieję, że o mnie zapomni i wszystko umrze śmiercią naturalną. Jak go nie widze to jest mi lepiej, im dłużej tym lepiej, dzisiaj już nawet ze 2 godziny o nim nie myslałam ;-) będzie coraz lepiej, a nie mamy kontaktu od miesiąca...

też mam wrażenie że oszukuję sama siebie, bo niby nie chce, zeby się odezwał, ale jednak w głębi serca pargę, by zadzwonił, marzę by usłyszeć jego głos, ale wiem też, ze jak zadzwoni po takim czasie to nie odbiorę, bo wiem że wszystko będę przezywać od nowa :-O jestem pokręcona i lepiej dla niego, by się już nie odezwał :-(

o jezu, nie pocieszyłaś mnie... skoro nie macie kontaktu od miesiąca, a nadal myślisz o nim przez większość czasu to nawet nie chcę myśleć o tym ile jeszcze przede mną. ja nie widziałam go od 4 godzin...i wiem, że jeszcze w tym tygodniu zobaczę. czemu to musi być takie trudne...dochodzi do tego jeszcze udawanie w związku, że wszystko jest ok, chociaż w ogóle nie jest- trudno radzić sobie z tym samemu dbając o uczucia innych

niewatpliwie masz gorsza sytuację, ja bym chyba nie umiała udawac, kiepska ze mnie3 aktorka... masz rację wzieło mnie porzadnie, pierwszy raz od prawie 6 lat i taki zonk, że przykro!

jest cholernie ciężko, zwłaszcza, że też nie jestem dobrą aktorką. czuję się paskudnie z myślą, że gdyby obiekt mojego zauroczenia posunął się trochę dalej to chyba byłabym w stanie zrujnować dla niego mój długoletni związek. to ohydne, że prawdopodobnie jestem teraz z jedną osobą dlatego, że nie jestem pewna drugiej. mam ciągłe poczucie winy, a jednocześnie nie mogę przestać odczuwać tych drugich, przyjemniejszych emocji