wychodze z siebie!Szlak mnie chce trafic przy mojej 23 mc corce!

Mam jej dosc jest w stosunku do mnie wredna potrafi mnie ugryz lub popchac,ale to nic nie zwracam na to uwagi,lecz przegieciami sa jej ataki furii czyli bezasadny placz jakby ja ktos ze skory obdzieral ot tak wyje dla zasady!Amnie szlak trafia.To jest wrecz mala terroryustka.Musialam sobie ulzyc aby jej w koncu nie przylozyc....piszac to tutaj.

Bunt dwulatka - norma :D:D:D Małej przejdzie z czasem, a co do Ciebie - to dobrze że ulżyło Ci tutaj na forum niż miałabyś karcić małą :) Pozdrawiam PS. Następnym raem dolicz w takiej sytuacji do 10 i nerwy "puszczą" :)

ona na pewno nie robi tego dla zasady tylko czuje, ze masz jej dosc! dzieci wyczuwają nastroje doroslych bardzo dobrze. jest za mala, zeby kierowac sie perfidią, po prostu stara się zwrocic Twoją uwagę. mysle, ze rozwiazaniem bedzie opiekunka na kilka godzin dziennie, zebys mogla odpoczac, a ona ewentualnie stesknic

jesli juz.

ona zauwazyla ze wychodzisz z siebie i sie denerwujesz i to ja w jakis sposob ciekawi,testuje twoje reakcje,sprobuj nie zwracac na to uwagi tak jakby cie to nie ruszalo zobaczysz zrozumie ze jej zachowanie nic nie zmienia ze wrecz jest ci to obojetne i przestanie

to skok rozwojowy kolejny, tak myślę, jest taki ok 2 roku życia. Uodparnia rodziców przed hmmmm kolejnymi skokami? :) ja mam 5-latka i ma napady płaczu średnio 4 razy dziennie :) już się przyzwyczaiłam nie zwracam uwagi taki typ, może wyrośnie, no ale mama cierpliwości dużo życzę chciało się mieć rower trzeba pedałować powodzenia :)

obojętne to nie jest dobre słowo i zadne rozwiązanie, bo to by byłó udawanie, czyli kolejna gra z własnym dzieckiem. ono musi cały czas czuć, ze je kochasz. nie stosuj kar tylko nagrody za dobre sprawowanie, nie podsycaj jej zlosci i swojej. a jak masz jej dosc to przekaz opiekę, chocby na godzine komus zaufanemu i zrelaksuj się

bunt dwulatka - przejdzie, ale musisz być cierpliwa i za kazdym razem jak cię dziecko uderzy czy ugryzie czy zrobi coś czego nie powinno reagować spokojnie, tzn nawiązać kontakt wzrokowy i spokojnie powiedzieć "nie rób tego bo robisz mi krzywdę , albo: nie rób tego bo sobie zrobisz krzywdę itp itd. Córka bada teraz jak daleko się może posunąć ale to ty musisz wyznaczyć granicę ale się nawymądrzałam:)) trudno to przejść, szczególnie jak się małolat rzuca w sklepie na podłogę:) ale cierpliwość i mocne nerwy się opłacają:) mój synek tylko raz wykonał rzut w sklepie, zignorowałam to totalnie, nie było łatwo - wszyscy w sklepie na mnie patrzyli jak na jakiegoś zwyrodnialca masakra ale przetrzymałam - młody zobaczył że nic nie wskóra i więcej tak nie zrobił dasz radę:) głęboki wdech i będzie dobrze:)

wiecie co ?Ona normalnie tak rzuca sie sama z siebie na te sklepowa podloge.nigdy niechodzi o kupienie czegokolwieg.TYLKO o ta agresje jej wobec mnie.