Wychodzić za mąż czy nie ?

no tak...luz...życie jest jedno więc żeńmy się i uprawiajmy wolna miłość, miejmy zwis, bezmyslnie sie zachowujmy,kopulujmy i zakochujmy,bo nigdy nic nie wiadomo.Jestem za,ale nie mieszajmy w to dzieci, żeby były normalne:P

może panna mloda On chcę ślubu i to jak najszybszego, a ja nie wiem sama. Z jednej strony nie czuje pewności, że powinnam wyj s c za niego, ale z drugiej strony podświadomie czuję , że nie znajdę lepszego męża. Prawie jakbym czytała o sobie. Dziwny wydawało by się dylemat, ale miałam sama podobną sytuację w życiu. Teraz już wiem, że jeśli małżeństwo to tylko z mężczyzną, którego bardzo kocham, który kocha mnie i z którym jest właśnie ta bliskość o której napisałaś. Byłam prawie 7 lat z facetem. Też był kochany, dbał o mnie dobrze się znaliśmy, spędzaliśmy razem czas, mieszkaliśmy razem, chciał ślubu, tylko........ Właśnie. I tu był problem. Było jedno "tylko" w postaci tej "bliskości" jak to określiłaś, a właściwie jej braku. Nie czułam jej. Starałam się ją poczuć, wyrobić ją w sobie, ale uświadomiłam sobie, że to nie tak. Ta "bliskość" albo jest albo jej nie ma. Facet może być kochany ale bez tej bliskości ......to nie to, czegoś brakuje. I żadne dzieci tego nie zmienią jak to napisała 'zwyczajna polka'. Co więcej chciałam mieć dzieci właśnie z mężczyzną z którym będę czuła tą bliskość.Wiedzieć, że nasze dziecko będzie stworzone w tej bliskości, a nie będzie obiektem, który ma nas związać. Miałam wielkie wątpliwości. Rodzice byli na tak. Mówili, że powinnam za niego wyjść i się nie zastanawiać nie wiadomo nad czym jednak nie potrafiłam. Wahałam się kilka miesięcy i wreszcie podjęłam decyzję na nie. Oczywiście oburzenie i gorzkie słowa od rodziny, znajomych, tamtego faceta posypały się na mnie. Ale nie potrafiłam wyjść za kogoś z kim nie czuję tej bliskości :( . Do ślubu w białej sukni też chciałam iść z mężczyzną do którego tą / znów ;) / bliskość będę czuła, a nie bez niej. Po tym wszystkim rozstaliśmy się. Zamieszkałam z dobrą koleżanką ze studiów. Starałam się wszystko uporządkować. I kiedyś spotkałam takiego mężczyznę z którym tą / ups znów ;) / bliskość poczułam :D Wiedziałam, że to właśnie to czego nie potrafiłam zrozumieć i pojąć. To uczucie... bliskości :) Pobraliśmy się po roku, mamy dziecko i jesteśmy szczęśliwi :D Też wybraliśmy cichy kameralny ślub i z tą bliskością było to piękne przeżycie. Tu zgadzam się z 'całkiem do rzeczy'. Są wątpliwości nie ma ślubu. Przy tym z którym byłam 7 lat miałam wątpliwości, niepewność. Czułam strach i też się bałam, miałam parcie otoczenia. Myślałam, że nie poznam nikogo innego więcej. A tu jednak poznałam takiego z którym była ta /chyba się powtarzam ;)/ bliskość i okazało się, że nagle wątpliwości co do ślubu nie miałam żadnych :D Stąd też uważam, że to była dobra decyzja i tak jednak jest. Jak jest ta bliskość to wątpliwości co do ślubu, małżeństwa i dzieci nie ma :D Jak nie ma bliskości, są wątpliwości to ślub jest zmarnowaniem pięknej rzeczy. może panna mloda Boję się tego, że będąc mężatką zakocham się w kimś innym. Nie wiem może slub przybliży mnie do niego. Nie wiem co jest ważniejsze w życiu, bliskość mężczyzny , który jest nieodpowiedzialny, który żle czasami traktuje kobietę czy braku tej bliskości , ale świadomośc , że on zawsze będzie przy mnie. Pisząc bliskość mam na myśli brak bliskości z mojej strony. Ślub do nieczego cię nie przybliży, a jedynie cię uzależni i wtedy będzie dużo gorzej. Jeśli pytasz to uważam po swoich doświadczeniach, że jeśli ślub to tylko z mężczyzną z którym taka bliskość jest. Bez tego nie ma sensu. Ślub dla mnie był czymś szczególnym. Przeżyciem które chciałam przejść razem z mężczyzną, którego jestem pewna i z którym jest ta /... ;) / bliskość. Bez niej nawet jak facet jest to jest. Może być kochany, idealny, wspaniały, ale bez tej więzi psychicznej to nie to samo. U mnie jest tak, że mój skarbek ***) jest trochę nieodpowiedzialny, ale wtedy go wystarczy trochę naprostować i się słucha ;) (zresztą ile ja się musiałam na początku namęczyć aby go ucywilizować ;) ) Czasem potrafi być szorstki i źle mnie potraktować, ale tylko słownie (ja zresztą też się na niego wkurzam czasami jak zasłuży ;) ) albo trzaśnie drzwiami i idzie z psem na spacer, ale ręki na mnie nigdy nie podniósł, ani nic z tych rzeczy. Czasem się ścinamy lecz to w sumie jest dobre. Pozwala rozładować emocje. Wiem, że mnie bardzo kocha, jest dobrym człowiekim, jest mi wierny. Nie jest idealny, ale z idealnym facetem bym się zanudziła i właśnie nie było by tego czegoś, tej bliskości. W idealnym świecie, wszystko jest poukładane, emocje są ustatkowane, wszystko jest takie piękne i szablonowe. A bliskość to też emocje, nastroje. Z obecnym mężczyzną to jest i bardzo się kochamy. Bliskość jest w nas. Rozumiemy się bez słów, mogę z nim o wszystkim porozmawiać, zwierzyć się jak jedynemu przyjacielowi, a zaraz potem możemy się kochać jakbyśmy świata poza sobą nie widzieli. To takie piękne uczucie. Ta bliskość , zgranie dusz, charakterów, serc. Rozumienie swoich pragnień bez słów. Bez tej bliskości nie wyobrażam sobie małżeństwa i ślubu z mężczyzną. A jakbym chciała samej świadomości, że ktoś będzie przy mnie zawsze i jest kochany bez tej szczególnej bliskości została bym ze swoim psiuniem. On jest kochany i zawsze będzie przy mnie. Po to mam mężczyznę, aby właśnie czuć tą 'bliskość'. (alem się rozpisała, to przez tą.....bliskość ;) )

u mnie jest bliskosc w zwiazku, psychiczna, fizyczna, wszystko sobie mowimy, wszystko robimy razem, uwielbiam sie przytulac, gdy on mnie nosi na rekach, a jednak... czasami czuje ze mi malo, ze sama nie wiem czego chce, przyslowiowe z nim zle bez niego jeszcze gorzej

miałam identycznie... 4 lata się wahałam i wiesz co zrobił? zostawił mnie. Powiedział że nie chce tak dłużej żyć, że czekał na mnie 4 lata i się nie doczekał i on w takim razie chce żyć normalnie... zostawił mnie i zaczął się prowadzać z inną. Nie dziwię mu się, ta dziewczyna mu daje to czego ja mu nie dawałam i chce tego co on chce. Wyobraź sobie że Ciebie to spotkało... I pomyśl czy nadal nie chcesz tego ślubu? Ja już chcę i wiem że to był TEN, tylko jest już za późno :( a wszystko bym dała żeby cofnąć czas...

nie ma ślubu! ślub tylko bez nich.

ja się właśnie rozstałam z facetem po 4 latach, wątpliwości nie znikały mimo różnych prób. cały czas podświadomie czułam, że to nie to. nie żałuję decyzji, nie boję się przyszłości. w tym roku skończę 28 lat i co z tego? na szczęście jestem o tyle mądrzejsza, że wiem, że NIC NA SIŁĘ. ja nie chciałam być w związku i wciąż czuć niepewność. wierzę, ze jeszcze się zakocham namiętnie i z wzajemnością :)

nieźle porąbana! gardzę tobą, kobieto bez ambicji.

Pytasz obcych ludzi czy wychodzic za mąż? To powinna byc Twoja decyzja Autorko , bo to jest Twoje życie i Ty będziesz ponosic konsekwencje swojego wyboru.

jem kupe mojego pana

Rozstać się i szukać innego chłopaka.

slub to przezytek

są wątpliwości nie ma ślubu! ślub tylko bez nich. dołączam do poprzedniczki. 'może panna mloda' znany i kochany to może być przyjaciel, sponsor, opiekun, dobry wójek ale z kimś z kim chce się spędzić życie powinien cechować się tą bliskością. osób kochanych spotykamy wiele, ale bliskość czujemy jedynie przy tych szczególnych.

Ktoś mądry kiedyś mi doradził, że w przypadku wątpliwości trzeba spróbować poszukać JEDNEGO argumentu przemawiającego za TAK , który przebije wszystkie argumenty przeciw (dlaczego nie). Mnie sie wydaje, że w przypadku ślubu to "kocham i chcę być z tym facetem na dobre i na złe, dzielić z nim życie". Jeśli tego nie jesteś pewna, daruj sobie albo wychodź za mąż z rozsądku :-(

"kocham i chcę być z tym facetem na dobre i na złe, dzielić z nim życie" (czuję z nim tą 'bliskość', nie mam wątpliwości) Inaczej nie ma sensu, albo to małżeństwo z rozsądku czyli wszystkich innych bzdurnych powodów :(

może panna młoda rozumiem cię, też tak mam :( byłam w związkach z kilkoma facetami,jestem z kolejnym. Z większością i z obecnym znamy się długo i dobrze , wszyscy są kochani. Tyle,że z żadnym nie czuję tej bliskości :( i ślubu jak nie ma tak nie ma :( tak bym chciała spotkać choć jednego z którym bym czuła tą bliskość i wtedy wyjść za mąż, a nie wychodzić za mąż z powodu przekonania, że nie znajdę nikogo lepszego poza tym z kim jestem :( Kiedyś znałam jednego,ale byłam wtedy jeszcze młoda i głupia. A teraz prawie 26 lat, kilku kochanych facetów na koncie tylko tej bliskości z żadnym, załamka :( ale czekam, może taki się trafi :) Tobie życzę powodzenia w znalezieniu takiego. Małżeństwa bez bliskości z rozsądku przy wątpliwościach .....kategoryczne NIE :P mogą mi mówić i pisać co sobie chcą :P A do takich idiotek jak zwyczajna polka to powiem ci , że tego wspaniałego dzidziusia co nim się tak zachwycasz to chcę mieć z facetem do którego będę czuła tą bliskość i będę pewna, że to ten :P a nie z jakimś co jest tylko kochany i do którego mam wątpliwości :P

Dając ci radę o którą prosiłaś może panno młoda,poszukaj faceta do którego bliskość czujesz :) I nie zachowuj się jak załamana idiotka - Nie chcę przedłużać decyzji o ślubie bo to nie ma sensu, kompletnie błedne koło. ;/ - Ma sens! bez sensu jest wychodzić za mąż za faceta co do którego masz wątpliwości i nie czujesz tej bliskości. Masz wątpliwości, nie czujesz bliskości czyli to nie ten :P Małżeństwa średnio trwają 30-40 lat. Chcesz ten czas spędzić z kimś z rozsądku, że długo go znasz, że jest kochany, jest dobrze i jakoś leci, czy z kimś z kim czujesz to coś, tą bliskość i jedność ?