rozstałam się w chłopakiem po 6 latach i nie wiem co dalej

Byłam z nim od 16r.ż, teraz mam 22 lata. Nie umiem żyć sama, zawsze był on..był moim pierwszym chłopakiem..Musimy jeszcze kilka miesięcy mieszkać razem (mieszkanie studenckie), rozstaliśmy się w przyjaźni, nie będzie problemu ale to tak boli..tak strasznie boli..Mieliśmy plany, myślałam, że mam ułożone życie a teraz wszystko legło w gruzach, nie wiem co dalej..mieliśmy wszystko wspólne, kasę, jedzenie, wszystko..Cały czas myślę o tym, że wrócę do domu i go przytulę, obejrzymy razem film, zaśniemy razem..nigdy nie byłam sama, przeraża mnie to, czuję się jakbym była naga a wszyscy na mnie patrzą..boję się..

wyluzuj, dasz rade na poczatku bedzie trudno, ale sie przyzwyczaic, poza tym moze poznasz kogos fajnego niedlugo glowa do gory!!

TAK ON cie wykorzystal,pomysl studa skonczyl, dzieki finansowej twojej pomocy, pomysl tylko

No. Wreszcie czujesz jak to jest być dorosłą.

daj spokój kobieto! Lepiej, że teraz niż jakbyście byli małżeństwem i byłyby z tego związku dzieci ;) Jesteś młodziutka i jeszcze ułożysz sobie życie :D

jest mi bardzo źle..myślałam, że to na cale życie, byliśmy świetną parą, wszyscy nas podziwiali..Tak żałuję, że nie wyszło..

To przejdzie... na początku może być ciężko, ale czas leczy rany. Poza tym, chodź może w tej sytuacji nie zabrzmi to najlepiej, jesteś bardzo młoda, studiujesz i na pewno jeszcze kogoś sobie znajdziesz z kim spędzisz cudowny czas...

Ja chcę tylko jego..chciałam wziąć z nim ślub, mieć dzieci..a teraz już go nie ma..

Współczuję ale pomyśl lepiej teraz niż później.

A czemu to wszytsko sie tak ulozylo??

A czemu sie rozeszliscie?

no tak to jest jak sie uzależni i nie ma własnego swiata.Za wczesnie zaczęłaś.Kto zdrowy planuje od 16 roku życia dozgonny zwiazek??? Niczego nie przeżyłaś jeszcze w życiu a juz chcesz go zakończyć.Strach przed byciem samą jest dominujący jak widzę

Chyba się wszystko wypaliło między nami, już nie mieliśmy dla siebie serca. Zakochani znajomi byli tacy szczęśliwi, mieli takie radosne oczy a my byliśmy jak stare dobre małżeństwo, nie staraliśmy się dla siebie, może nawet siebie nawzajem wykorzystywaliśmy, przestaliśmy nawet świętować nasze rocznice, walentynki. Po prostu byliśmy razem. Kilka kłótni ostatnich zaważyło o tym, że czas się rozstać..

kurcze nie dobrze ze tak sie stalo... ale moze ze teraz niz za kilka lat... bo sama napisalas ze bylo to przyzwyaczjenie to co byscie powiedzieli jak bylibyscie jeszcze ze 4 lata..

wydaje mi sie ze i tak bedziecie razem, nie da sie tak szybko o kims drugim zapomniec, zwłaszca jak sie kocha. Moze jeszcze nie wsztystko stracone?!

czas zacząć rozglądać się za nowym związkiem

muszę zadbać o siebie teraz przede wszystkim..bardzo się zaniedbałam przez ostatnie 2 lata..przytyłam 10kg, nic sobie nie kupowałam bo uważałam, że taka grubaska nie zasługuje na nic, wyglądam źle..może też dlatego już mu się nie podobałam..

No to teraz skup sie na sobie :) i zobaczysz ze on i tam zateskni :)

ale gadasz glupty napewno nie dlatego

najgorsze jest to, że dzielimy pokój..na szczęście dość duży ale jednak..do czerwca na pewno musimy razem mieszkać, nie znaleźliśmy żadnego sensownego wyjścia z tej sytuacji.. on kupił materac i śpi na nim..na szczęście mamy też wolny salon to nie musimy ciągle siedzieć razem..

up

pojecz,pojecz...to tez forma terapii...ale niewystarczajaca.Weź sie za siebie,schudnij,podobaj sie sobie,zajęcie znajdź a reszta sie ułoży.Nie ty jedna masz taka sytuacje