NIE WARTO KOCHAĆ, BO:

czasami dochodzę do takiego wniosku. szczególnie teraz, kiedy po długim i nieudanym sześcioletnim związku i po rocznej przerwie, coś, co było piękne właśnie umiera. a ja nie mogę z tym nic zrobić. życie wredne jest, nigdy nie da niczego na zawsze. rozumiem już ludzi, którzy wolą być sami, omija ich może wiele wspaniałych chwil, ale i też unikają oni wielu smutnych, przykrych i przygnębiających momentów. i nie rozumiem swojego autodestrukcyjnego charakteru, a mianowicie tego, iż zawsze chcę dobrze, a wychodzi źle. i właśnie to w największym stopniu warunkuje mój tok myślenia. i szczerze zazdroszczę ludziom, którym wszystko w związkach pięknie się układa. i zadaję sobie pytanie, czy spotka mnie piękna, nie bajkowa ale prawdziwa i szczera miłość ??? dodam że nie jestem jeszcze stara (24 lata) ale zaczynam w to wątpić. :-( :-( :-(

jasne że nie warto, bez kochania żyje się łatwiej, a przede wszystkim wygodniej

Spoko bedzie dobrze ;) po prostu nie spotkałas tego prawdziwego ;) co cie bedzie rozumial i szanowal ;) Wiem coś o tym bo sam na taka czekam ;) moze sie w koncu trafi ;)

:-) dzięki za słowa otuchy. ale ja tego faceta, z którym jestem teraz w umierającym związku kocham, shit :-/ pech, nieprawdaż ???

a czemu uważasz ze związek jest umierający ??

ponieważ po 5 miesiącach zapewnień z jego strony o byciu niby najwspanialszą kobietą itd. nagle wczoraj stwierdził, że nie wie co do mnie czuje...

myślę, że zabiła nas rutyna życia codziennego za granicą, tj. problemy (brak kasy=sprzeczki, jego dziwna siostra najeżdża na mnie=jestem zła=on jest zły na mnie że nagaduje na jego siostrę itd itd ...) ogólnie jestem wypłukana z uczuć i tyle.

hmm to nie ma tragedi ;) może się chwilowo zagubił sam miałem takie przypadki ;) ale jak jesteście szczęśliwi razem to widzę 1 z powodów do reanimacji związku ;)

na życie codzienne to trzeba mieć silny charakter ;)

racja, ale wolę nastawić się neutralnie, żeby się nie rozczarować i nie cierpieć jeszcze bardziej. a i jeszcze jedno, nic na siłę, on musi podjąć decyzję, bo bycie z kimś z litości itd nie ma sensu. a nie przekreślam tego ale już tracę wiarę w to, że może być ok z kimkolwiek...

Spoko ja mam 27 lat i nie znalazłem jeszcze tej jedynej co będzie ze mną dzielić moje pasje zrozumie moją wizje życia itd itp ;) i ciągle mam nadzieje ;) nie ma co się poddawać ;)

w stopce :D:D:D

ma sie rozumiec :)