brak sensu ...

Byłam kiedyś z facetem. Rozstaliśmy się. Myślałam, że jestem twarda. Potępiałam dziewczyny, które rozpamiętywały miesiącami swoich byłych, płacząc przez nich. A w rzeczywistości kocham jednego faceta 3 lata. Najgorsze jest to, że wszystko mi go przypomina, mimo, że uczucie re powinno wygasać ono z dnia na dzień wzrasta, choć go nie widuje, nie rozmawiamy. Czy ja jestem jakaś nienormalna? Co mam robić? Nie chce już płakać, rozpamiętywać. Chciałam nawet znaleźć sobie kogoś innego, żeby wypełnił mi pustkę, ale to na nic. Nikt nie może mi go zastąpić, mimo, że znam sporo cudownych facetów, pod każdym względem. A powrót do tego faceta, którego chcę równa się z wygraną miliarda w toto lotka. Jest po prostu niemożliwe ...