Ludzie prosze doradzcie mi cos jakas rade.wejdzcie

cierpie na depresje,choroba dwubiegunowa,ciągle zmiany nastroju,samokaleczenie i bulimia... moj ojciec chyba nieswiadomie niszczy mnie co robil od dziecinstwa,kazda czynnosc robiona pod wplywem strachu,lęku przed ojcem... wszystko co robilam bylo złe,docianie mi w od małego ze np. żle wygladam itp... mam zły kontakt z facetami mam 23 lata i nie potrafie z nikim byc a jak juz mam faceta to chcialabym zeby mnie wyciagnal z tego gowna i robie to na siłe po czym facet przestaje sie odzywac co mnie nie dziwi... zarabiam 650zloty i musze mieszkac z rodzicami bo sama sobie nie poradze ,a ciezko o nowa prace szukam ciagle... nie mam juz sil,nie wiem co robic,mama idzie za mna ale zawsze trzyma strone taty ze strachu... nie mam sil na zycie nie widze nic dobrego na przyszlosc moja... moze ktos moze mi cos doradzic... chodzilam na terapie ale juz nie mam kasy na prywatne zapisalam sie na nfz ale musze czekac do pazdziernika,a tabletki bralam ale moj organizm sie przywyczail juz i nie dzialaja.

nawet gdy mu jego penisa do ręki brałam to mnie opieprza że żle zbyt brutalnie, a myslalam , ze mu dobrze zrobie

Jedyną osobą, która może sobie pomóc jesteś Ty sama. Nie ważne ile zarabiasz, nie ważne jak obiektywnie wyglądasz... sama musisz znaleźć w sobie powód żeby zacząć walczyć. Depresja to nie wytłumaczenie...skoro ktoś z Tobą chciał być to znaczy, że jesteś wartościowa i się podobasz;). Masz w sercu żal, ale to ojca nie zmieni, a mamie siły nie doda. Lecz się poprzez optymizm, poprzez to, że jutro pójdziesz do tej swojej pracy i nie będziesz myślała o tym że dadzą Ci 650 zł tylko, że sama to zarobiłaś!!!!!