Nie umiem rozmawiać

Może problem błahy ale poważny kiedy jest się dorosłą kobietą. Zawsze byłam raczej skryta i zamknięta w sobie. Teraz poznałam ludzi z którymi mamy wspólne pasję, ale ja za cholerę nie umiem się otworzyć. Nie umiem rozmawiać, a jeśli już to rozmowa ze mną jest bardzo płytka, taka powierzchowna, nie umiem rozwinąć żadnego tematu. Niby mówi się że to brak oczytania ale czytam bardzo dużo. Nie wiem jak ten problem zlikwidować, czy wogóle się da

chodzi o to że nie wiesz co powiedziec czy o to że myślisz że to co masz do powiedzenia nie zainteresuje rozmówców?

właśnie, dobre spostrzeżenie, może to coś z psychiką, chcesz coś wyrazić, powiedzieć ale boisz się że to nie ma sensu i włącza się blokada, może lekarz pomoże

Chyba głównie o to że nie zainteresuję rozmówców, często jest tak że nikt mnie nie słucha. Jak mam się wypowiedzieć to dostaję siódmych potów. Ale chodzi też o takie spotkania w gronie znajomych, ktoś poda jakiś temat, rozmowa się rozwija a ja tylko umiem słuchać. Nie umiem improwizować, nie wiem jak to określić. Ktoś umie zainteresować opowiadając o przetworach swojej babci, a ja nie mam tej wiedz technicznej, wydaje mi się że nie wiem wiele rzeczy :/

tylko Ci się wydaje że to nikogo nie obchodzi.

ktoś musi słuchac, zeby mówić mogł ktoś a tak serio - łyknij sobie winka, na początek pomoze. A jak już się przełamiesz, trochę oswoisz z wypowiadaniem w wiekszym gronbie, to z czasem nabierzesz pewności siebie tzn tak mi sie wydaje, bo ja jednak zazwyczaj mam sporo do powiedzenia, wiec trudno mi se wczuc, ale bywa i tak,z e wszyscy wokol wrzeszcza, tak sie staraja dojsc do glosu, ze w ogole mi sie nawet nie chce wtracac :)

Autorko ja mam podobnie - to zależy wszystko od mojego rozmówcy. Niestety tak już będzie chyba zawsze. Ale spoko daję radę :) I już się tym nie przejmuję.