czemu tak ciężko o dobrą przyjaźń

odkąd moje dwie przyjaciólki wyjechaly z powodu ukończenia studiów, z miasta w którym mieszkam, a kolejna mieszkająca na miejscu z dnia na dzień zapominiala o moim istnieniu (dajnie, nie?) czuję się bardzo samotna:( próbuję zapryzjaźnić się bardziej z koleżankam na studiach, z innymi znajomymi i nic. Nawet jeśli to są fajne dziewczyny, to albo nie mają czasu by sie spotkac, albo im się nie chce... A najczęsciej to ludziom nie chce się dać coś od siebie, poswięcić komus czas, już tak niewielu ludzi potrafi słuchać i być dla drugiej osoby... Wracam z uczelni, albo z pracy i nie mam z kim iść: na wspólne zakupy, na spacer, do lumpeksu na łowy, nie ma z kim powymieniać się przepisami na obiady, poplotkować, jak pokłócę się z moim narzeczonym to nawet nie ma osoby do której moge iśc się wypłakać, czy wygadac, tak po prostu, tak po kobiecemu... Nie jestem jakimś dziwadłem, by ludzie ode mnie stronili, jestem normalną dziewczyną, bardzo wrażliwą, uczuciową, miłą, pozytywnie zakręconą, taką zwyczajną:) I bardzo bym chciała mieć przyjaciółkę od serca:( tylko skąd taką zwiąć:( czemu tak trudno o przyjaźń:(

nie rozumiem co w tym smiesznego, napisalam w skrócie coś, co moze wyszło nie zrozumiale, ale oczywiście rzeba podkreślić wlasnie to, a nie temat mojego topicu:/ dla wyjaśnienia wyjechały z tego miasta, bo przyjechaly tu tylko na studia. Skończyły je i wróciły w rodzinne strony (tak ciężko było się domyslić?)

dzieki za podszywy