Chyba jestem dziwna

Zakochałam się w koledze, który prawdopodobnie traktuje mnie tylko jak koleżankę. Spotykamy się sami, nie mamy wspólnych znajomych, nie spotykamy sie nigdzie przypadkiem, tyko wtedy, gdy sami się umówimy. Nie potrafię się odkochać, więc postanowiłam, że mu o tym powiem, może jak od niego usłyszę, że nic z tego, to łatwiej mi przejdzie, a przynajmniej nasz kontakt sie rozluźni. Ciężko mi z tym moim zakochaniem, dlatego postanowiłam coś zrobić, to już za długo trwa. Czy to dobry pomysł? Jeżeli raczej nie mam u niego szans?

Powiedzcie co myślicie

Jak nie powiesz, to się nie przekonasz i zawsze będziesz miała wątpliwości. I skąd wiesz, że to jest miłość, a nie pospolite zauroczenie? Moim zdaniem, jeśli jesteś pewna, zacznij działać. Wyznanie miłości może raczej przestraszyć go, więc zacząłbym od częstszych spotkań, bardziej dyskretnych rozmów, może podtekstów. Spróbuj go rozkochać, a sama znajdziesz odpowiednią chwilę na wyznanie uczuć. Pamiętaj, łatwo wystraszyć...

my się spotykamy od wakacji, ja się zauroczyłam od pierwszego wejrzenia, a trwa to do tej pory, więc to już raczej coś poważniejszego. Wyznanie może przestraszyć? Przestraszyć to chyba może tylko niezainteresowanego?

Nikt więcej się nie wypowie?

"Chyba jestem dziwna" bardzo...

warto spróbować

Nie pracujemy razem, nie mamy wspólnych znajomych, nie mamy żadnego kontaktu "z przymusu", tylko z naszej chęci. Chodzimy na spacery, na łyżwy itp

proponuje buziak w policzek przy spotkaniu itp. gesty, bez jakichś deklaracji o miłości i może on zobaczy w Tobie więcej niż koleżankę