Nie mam powodzenia, nie jestem tez lubiana, dlaczego??

rozmyslam.. Chodze do szkoły średniej... Odkąd pamiętam nigdy ludzie za mna nie przepadali,tyle o ile nieliczni... Poszłam do gim, na początku fajnie,nowi znajomi,bardziej sie otworzyłam,postanowilam sie przełamać,"co bedzie to bedzie i tak gorzej byc nie moze" tak myslalam,ale w 2 klasie sie zaczelo... w sumie bez powodu , zawsze bylam spokojna , pochodze z dobrej rodziny.. mam defekt fizyczny, moze przez to :(. Chlopacy grupkami zaczeli sie ze mnie nasmiewac,nie mialam w ogóle odwagi żeby cokolwiek powiedzieć :o czułam sie jak wyrzutek. na szczęście miałam kilka kumpeli, które potem okazały sie b.fałszywe. tylko z jedna trzymam sie do dzis, i to juz nie tak czesto jak kiedys... Gdzie bym nie poszła,do nowej klasy, czy gdzieś to zawsze odczuwam pogardliwe spojrzenia... czasami zdarzą się głupie komentarze na ulicy czy w szkole jak np. coś mam zrobić, czy w ogóle jak np nauczyciel cos wspomni to zawsze sie ktos odezwie,ublizy i to obrazliwa ksywa od nazwiska:/ Kiedys bylo paru ktorym sie podobalam... ale nigdy nie odczułam tego,żeby ktoś sie we mnie zakochał czy mu zależało na mnie :o nie przeżyłam świetnej przyjaźni, a przecież jestem normalna, nikomu nie wadze... Dostałam depresji, nie wiem kiedy i czy w ogole z tego wyjde:( Kurde,dlaczego tak byc musi? Ma ktos jakies rady?:( Nie wytrzymuje...

A jaki masz defekt fizyczny? MOże za mało się uśmiechasz i jesteś za cicha? Znałem dziewczyny, które były wręcz brzydkie, ale były dowcipne i pomocne i ludzie je lubili.

jakiż znowu defekt fizyczny? a dzieciaki w gimnazjum zazwyczaj sa wyjatkowo glupie i nie znaja czegos takiego jak empatia.

podszyw na prawde baardzo zabawny widac przyklad totalnego przegranca..... Mniejsza o ten defekt, własnie jak bylam mlodsza to zarazałam energia,bylam charyzmatyczna, usmiechnieta,pomocna,kazdemu z miejsca okazywalam sympatie... czasem pokazywalam pazurki,nie chcialam sie dac wykorzystywac czy tez gnoic ale byli silniejsi... tak mnie gnoili że stalam sie cicha :( ciagle zamyslona,nieobecna... nie wiem co robic...czy skonczyc ze soba czy co.... nie tylko gimnazjalisci ale tez starsi czasami sie dziwnie patrza, rzucaja jakies komentarze... staje sie na prawde dzika :o i to chyba nie sa moje wyobrazenia sadzac chocby po reakcji innych :o Gdy widze np grupke ludzi czy kogokolwiek (procz starszych osob) odczuwam taki lek i ponizenie,ze wole udawac szybko ze cos robie i uciec albo jak mam mozliwosc to nawet isc okrezna droga niz normalnie przejsc obok.... tak samo w szkole czy gdzie indziej...

Zostań ninja!

no tak nawet tutaj macie mnie za dziwaka :(

Dziwni ludzie są fajni. Ale nie szufladkujmy.

a ja powodzenie zawsze miałam,ale lubiana nie byłam. Jakaś dyskoteka,wyjście - zawsze był ktoś kto chciał mój numer albo coś. Ale w klasie i w ogóle jeżeli chodzi o popularność to słabo,nie wiem może to dlatego,że nie jestem wygadana,zawsze bałam się odzywać,że coś powiem nie tak i będzie peezda

Aha, przestań tak się nad sobą użalać - skoro piszesz tu w taki sposób, to kto wie, czy po prostu nie stanowisz pewnego rodzaju balastu. Nikt nie lubi, jak się ktoś uwiesza na ich litości, niczym kula u nogi.

a! i zawsze jak szłam do nowej klasy to tez się tak czułam , nigdy nie miałam tej 'siły przebicia'..Zawsze sie znajdzie ktoś kto będzie się smiał i w ogóle,znam to. Ale akurat mówię - miałam to 'szczęście'w nieszczęściu ,że miałam powodzenie - jednak zawsze znajomość zrywałam,przestawałam odpisywać..

miałaś to szczęście którego ja nie mam... może sie wyzalam ale tylko tutaj bo nawet w domu nie dam po sobie poznac.. nie wiecie ile we mnie jest zalu,zlosci, nie mam sie komu wygadac :( sorry.. cyganka czytam cie a teraz jak sobie radzisz? minelo Ci to?