rozwazam opcje samobojstwa, zeby nie byc dla nikogo ciezarem.

nie nadaje sie na studia. poszlam tam tylko po to chyba, zeby zaspokoic ambicje rodzicow, ale nie potrafie. nic nie potrafie. do pracy tez nie potrafie isc. nie wiem co sie ze mna stalo, ale nic nie potrafie zrobic. kiedys uczylam sie i pracowalam i bylo ok. teraz nie potrafie. nie potrafie nawet w domu posprzatac. nic nie robie tylko leze w lozku i zmuszam sie do wychodzenia z psem i na zakupy. nie mam ochoty na spotkania z rodzina ani przyjaciolmi. dostaje w kolko telefony co sie ze mna dzieje i czemu nie chce sie spotkac. a ja tylko klamie do sluchawki i mam ich pomalu serdecznie dosyc. po prostu nic nie chce i nic nie potrafie. wielu ludzi mysli, ze to po prostu czyste lenistwo i kazdy by tak chciał itp. ja nie widze w tym nic przyjemnego.. nie wiem co przyjemnego w siedzeniu brudnym i smierdzacym, bo ja nawet nie mam ochoty wstać i isc sie wykapac. to straszne co ja z siebie zrobilam. utrzymuje sie z pieniedzy ojca, ktory mysli, ze w szkole idzie mi dobrze, a to gowno prawda, bo ja od listopada nie wychodzę z domu. nie poszłam na egzaminy. ten rok mam praktycznie zawalony. boje sie powiedziec ojcu.. boje sie tego, ze sie na mnie tak zawiedzie przez to ze go oklamywalam. ale w koncu musze mu powiedziec. nie mam zamiaru w takim wieku byc niczyim ciezarem. zycie i tak jest do dupy i szukam sposobu na lagodna i szybka smierc :(

Ty może masz depresje? Idź do psychologa

twój stan jest oczywisty!Masz depresje!idż do lekarza

myślisz, ze po Twojej śmnierci będzie im lżej?

jestem po dwóch probach samobójczych!!!nie radze,lepiej się zaczać leczyć

ją teraz wszystko gówno obchodzi....to typowy stan chorobowy.Nie mówcie jej"weż się w garść"bo to najgorsze

bylam u psychiatry. dostalam leki, ktore biore juz 2 i pol miesiaca. na poczatku po braniu lekow bylo gorzej, ale po ok miesiacu sie poprawilo i jest tyle lepiej, ze nie rycze dzien w dzien. bylam też u psychologa na kilku rozmowach i tez mi to gowno dalo. 2 lata temu odbylam polroczna psychoterapie u podobno jednego z najlepszych terapeutów. 3 lata temu leżałam w psychiatryku 10 tygodni i poprawa była jedynie na 6 mies.

Masz zapewne depresję. Idź do psychiatry - on na to powinien zaradzić. Samobójstwo nigdy nie jest wyjściem. Ja miałam koleżankę, która miała depresję i zabiła się jakiś miesiąc temu. Straszne było to jak Jej rodzina to przeżywała, widać było wielką rozpacz w ich oczach i smutek. Nie popełniaj samobójstwa zawsze jest jakieś wyjście z sytuacji. Może nie od razu najlepsze, ale jest. Nawet jakbyś miała stracić i 2 lata na uczelni to nic w porównaniu z całym życiem.

mam bliska przyjaciolke od lat. mimo, ze sie z nia nie widzialam kilka mies, to nadal dzwoni i czuje, ze jest moja przyjaciolka. ona tez zawalila studia, ale potrafi dalej zyci. znalazla prace, faceta.. skromie bo skromnie ale zyje. pracuje a w wolnych chwilach sie bawi. ja tak kurw no nie potrafię :(

heh ja już wiele lat straciłam. mam 23 lata skonczone, a dopiero jestem na drugim roku, ktory prawdopodobnie zawale :(

za słabe leczenie.Brałaś mocloxil lub aurorix?

jestem kobietą ehhhe

zbereżna kiedys dlugi czas brałam seronil (fluoksetyna) ktory mimo, ze pomagał to miałam straszne efekty uboczne i przestalam brac. obecnie biore cital w dawce 20mg.

A ja mam jeszcze więcej lat niż Ty i jestem na pierwszym roku.

ja po braniu rożnyćh leków dostałam Mocloxil,już po tygodniu była poprawa.Fluoksetyna jest troszke słaba ja ją brałam w postaci Andepinu

jestes na pierwszym roku i pewnie skonczysz te studia, a ja sie nie nadaje do niczego :( nawet juz nie marze o studiach. ehh... na dzien dzisiejszy marze tylko o tym, by stanąć na nogi i pójść do jakiejkolwiek pracy i nie być na niczyim utrzymaniu. tylko tyle.. bo to straszny wstyd dla mnie, ze taka stara baba i tatuś musi jej pieniążki przelewać :(

widać jestem tchórzem

A mi sie wszytsko spier.dolilo w jednym momencie, teraz juz nawet marzen nie mam. Chcialabym zasnac i sie nie obudzic i zeby nikt po mnie nie plakal. A tak wiele sobie dzis uswiadomilam, w zyciu jednak wszystko ma sens i nie dzieje sie bez powodu. Nie rozumiem tylko jednego po co musialam tyle cierpiec lepiej jakbym poszla w druga strone te 3 lata temu jak go poznalam wtedy oszczedzilabym sobie tyle lez.........

skończyłem studia koło 30tki

poproś lekarza o mocloxil i lerivon.Ten drugi jest też pod nazwą depreksoletu.Wierze że staniesz po tym na nogi!

Tez myślałam, że się nie nadaję do niczego, nie wierzyłam, że uda mi się osiągnąć cel, którym były te studia. Uczyłam się a jednocześnie nie wierzyłam, że dam radę - nikt we mnie nie wierzył. Do tej pory łapię się na tym, że to niemożliwe, że jestem na studiach. Zdaję sobie sprawę, że zrobienie czegokolwiek jak się jest w czarnej dup** jest trudne, ale trzeba małymi kroczkami iść do przodu. Ustawiać sobie małe cele, a następnie starać się je osiągnąć.

jesteś dziewicą ?

he a teraz co w leb sobie strzelic i tyle. Ja sprzed roku a ja teraz to zupelnie dwie inne osoby. Jestem zerem

nie rób tego to najgorsza rzecz jaką możesz zrobić, istnieje duże prawdopobienstwo że poszłabyś do....piekła, i nie jest to zart. Wejdź na youtube i wpisz suicide + nde (near death experience) - czyli samobójstwo + smierć kliniczna, --> są tam relacje osób które próbowały popełnić samobójstwo ale się im nie udało i powróciły do żywych, no i praktycznie wszyscy z nich maja te same złe doświadczenia z tamtej strony

Co za korwa to zakręciła - coraz bardziej mnie wkurzasz Ty myślisz,że to tak łatwo?

nie rob tego dziewczyno. az sie poplakalam bo jestem w podobnym polozeniu do Ciebie tzn zle sie wyrazilam przechodze to samo co Ty. Nic zupelnie mi sie nie chce,nic nie robie nawet przestalam sie uczyc i w szkole tez rzadko mnie widza. Nigdzie nie wychodze,na zadne imprezy a pzreciez jestem mloda i nie musze sie ukrywac. Nawet z nikim mi sie spotkac nie chce,a o randce z kim kolwiek to juz w ogole nie ma mowy. nie weim co sie ze mna porobilo ale zdaje sobie sprawe ze to depresja..i wiesz co? staram sie z tym jakos walczyc.. musisz miec jakis cel w zyciu ,cos dla czego bedziesz zyla. Moze brakuje Ci milosci?

ja nie potrafie tego wytlumaczyc. wiem, ze wam sie wydaje to takie proste. mnie tez pare lat temu to sie wydawalo proste. potrafilam od 6 rano do 22 byc na nogach i cos robic i wtedy bylam wlasnie najszczesliwsza. jak ja mam "Zaczac sie sama utrzymywac" kiedy nie potrafie wstać i iść się wykąpac. nie umiem tego wytłumaczyć. niby takie latwe wstac i to zrobic, no ale nie potrafie :/