jak ktoś waz denerwuje też czasem pojawia się wam wizja zabicia tej osoby?

w życiu codziennym musimy czasme obcować z osobami które czesto nas denerwują, wpływają nam na nerwy i czasami w pewnych momentach mam ochotę pewnej osoby się pozbyć i nie zamierzenie pojawia mi sięprzed oczami wizja jak kogos zabijam, nie wiem skąd i dlaczego, bo przecież nikogo bym nie zabiła nigdy. też tak czasem macie?

Aż tak to nie mam ale zdarza mi się źle komuś życzyć

:O

to w sumie jest taki impuls. na przykład mieszkam z siostrą która czasem swoim zachwaniem hipokrytycznym bardzo mnie wkurza. ale mamy między sobą życzliwe relację i nie życzę jej źle. a wcześniej jak jeszcze mieszkałam z rodzicami, czasem bardzo mnie denerwowała Mama. Ale też nie życzyłam jej nigdy nic złego.

nie, nigdy nie wyobrażałam sobie, że kogoś zabijam :|

tylko nie zrób komuś krzywdy :O

a ja czasami sobie wyobrażam, tak ciut przed zaśnięciem, ale nigdy nie dotyczy to moich najbliższych, tylko osób obcych, spoza rodziny i to jeżeli strasznie mocno mnie zirytują i złość mi nie przeszła aż do nocy

Dziewczno skąd masz takie myśli jak to można kogoś zabić? Życie jest bezcenne. Ja też mam wrogów, ale nie myjkę o tym aby ich zabić. Co cię diabeł opętał. Porzuć takie myśli a będzie ch łatwiej żyć. Pozdrawiam

to nie jest tak że ja obmyślam plan zabicia kogoś. po prostu czasem pewne osoby które mają denerwujace zachowanie, a musimy to znosić na codzien , w pewnych momentach gniew się nasila, i wtedy mi się samoczynnie ta wizja pojawia, ale zaraz znika. nigdy bym nie zrobiłabym komuś krzywdy. szanuje i mam życzliwe relacje z siostrą na przykłąd.

ale to na jawie tak sobie wyobrażasz? bo ja tylko i wyłącznie jak już w łóżku leżę i jest ciemno, i sobie wyobrażam, że torturuję te osoby, na które jestem wściekła....a potem tak myślę jeszcze, czy to co sobie wyobrażam, jest adekwatne do tego, co mi zrobiły , no i rzecz jasna dochodzę do wniosku ,że absolutnie nie, i jakoś tak przychodzi powoli wybaczenie z mojej strony i się uspokajam...może to jakiś mechanizm psychologiczny, nie wiem tego

w chwili gniewu staje mi przed oczami scena jak na przykład kogoś duszę , czy jak wbijam mu nóż z zaskoczenia. ale po sekundzie rozwiewam te myśli. po prostu nie wiem skąd to się bierze. jestem w sumie spokojną osobą, nawet nie lubię krzyczeć na innych ani się kłócić. dobiero jak mam powód i naprawdę ktoś mnie wkurzy.

może to wizualizacja naszego niewypowiedzianego gniewu... bo jak się z kimś pokłócę, to takich wizji nie mam, dopiero jak duszę w sobie złość z jakiegoś powodu, to potem moja wyobraźnia płata mi figle...

Nie, ale od dzisiaj będę sobie wyobrażała jak torturuję pewną kurę domową, udającą wzór cnót macierzyńskich, a wredne krówsko jakich mało, zaraz zaczynam, niech ona się ma na baczności :) Jeszcze w tymn tygodniu będzie płakała rzewnymi łzami, ale to dopiero początek jej nieszczęść. Na pohybel tej kurze.

Ostra i zła, jak ty mnie dobrze znasz :( Mam się czego bać.