Czuje się zagubiona, nie wiem co robić.

Mam 18 lat (tzn.skończę w sierpniu), chodzę do II liceum, mieszkam w małej miejscowości. Mam dwójkę starszych braci, który są za granicą. Ale nie o tym.. chodzi o to, że tęsknie za nimi, zwyczajnie po ludzku mi ich brakuje. Tak samo z moją kuzynką, która 7 lat była za granicą, a jest dla mnie jak siostra. Otóż, zmierzam do tego, że nie lubię ludzi w moim wieku. Czuje, że oni są inni niż ja, że uczucie tęsknoty, miłości jest im obce. W szkole wolę pogadać z nauczycielami ( nie lizusostwo). A wiecie co w tym jest najgorsze?! Że, udaje rozrywkową.. Też tak ktoś ma?

podasz gg?poklikamy

czemu mama przeczucie że nie napisałaś całej prawdy,jest jeszcze coś co cię gnębi i albo wyrzucisz to z siebie albo będziesz nadal udawała że wszystko jest ok

A po co GG?

Gnębi mnie to, że nikt mnie nie rozumie.. że zostaje z tym sama.

a bracia piszesz do nich,dzwonisz?a rodzice wiedzą czy nie mają czasu?

pogadac,poznac sie troche

miilyy boy- nie ma jak to wyrwać małolata na forum

Gadam, pisze, ale oni mają żony, nie mogę ich gnębić. Rodzice nie wiedza, nie powiem im tego.

nie rozumiem jak to nie możesz,to twoi bracia !!!a dlaczego nie pogadasz z rodzicami przecież oni też tęsknią- zrozumieją

sama jestem matką i było by mi cholernie przykro gdybym sie dowiedziała że córka nie chce ze mna rozmawiać

pomocnik pomocny niestety nie kazdy ma dobre relacje ze swoimi rodzicami..ja mojej mamie niczego nie mowie,wczoraj przyszlo do mnie wezwanie do zapłaty za szkołę,a ja do tej pory mamie nie powiedziałam,bo wiem,ze nie mam w niej oparcia. takze ja autorke rozumiem .

Oj tam przykro.. wiem, że ona nie może mi pomóc