nie znoszę swoich rodziców...

ale są też dziadkami mojej córki, więc dla dobra córki muszę ich tolerować. Myślałam, że jak się wyprowadzę z domu to przestanę to przeżywać (dzieciństwo bez miłości i z przemocą). Ale odkąd pojawiła się córka nagle stali się kochającymi dziadkami. Roszczą sobie prawa do mojego dziecka, a ja nie umiem wywalczyć żeby nie przekraczali pewnych granic. Wogóle mnie nie słuchają. Proszę, krzyczę, a oni swoje. Mam taką wizję, że stworzę w swoim domu własne świąteczne tradycje, a dziś mój ojciec przyjechał i mówi do córki, że ją zabiera na święta, a jak powiedziałam "nie" to powiedział do niej, że ona pojedzie, a mama niech sobie sama w domu siedzi. Próbuję im wtłumaczyć, że to moje dziecko i będzie spędzało święta z rodzicami, a oni przytakują i po 5 minutach jest ta sama sytuacja... Najchętniej bym ich wykreśliła z mojego życia....

Wciąż traktuja cię jak w dzieciństwie., przedmiotowo. Chyba powinnaś poszukać pomocy psychologicznej, żeby się nauczyć asertywności w stosunku do nich i stawiania im granic.

kochana!!!! Ty sie ich boisz???? Musisz postawic na swoim!!!! Powiedz im NIE i kropka! Niech sobie gadaja a Ty rob po swojemu. Masz swoje dziecko, swoja rodzine i oni nie maja prawa najmnijszego narzucania ci swoich regul!! Nie daj sie!!!

A Ty?Ciebie ojciec nie zaprasza?Wiesz,mam identyczną sytuację, z tym, ze mam syna...

mnie nie, bo to nie ja jestem im potrzebna

przecież siła ci dziecka nie zabierze skor tak ci zatruwają życie zmień adres nowego nie dawaj lub inne miasto bo ty w psychiatryku wylądujesz i bdz twarda NIE znaczy NIE a nie nie wiem

Pewnie, że nie zabiorą i ja nie odpuszczam tylko oni dziecko mi buntują i to mnie martwi. Co mam dziecku powiedzieć? Ze dziadek wykorzystuje ją żeby własne kompleksy wyleczyć?....

widzę, że tobie zapomnieli wpoić zasady kultury...

chyba zdrowiej uciac kontakty nawet dziecku niż moja je krzywić psychicznie

W nawiązaniu do powyższego tematu chciałam jeszcze zapytać czy uważacie, że można na kimś wymusić szacunek dla swojej osoby?