Facet poznaje kobietę a jest uzależniony od netu... WTF??!!

No więc, to o mnie będzie i o NIM... Poznałam cudownego faceta, zakochałam się w nim po godzinie przebywania w jego towarzystwie. Błądziłam w sferach niebieskich gdy on był obok. Spotkaliśmy się na początku w sprawach zamówienia naprawy komputera. Mój komputer to szmelc, więc ON spędził u mnie 6 godzin do nocy. Na koniec zaproponował mi związek. Zgodziłam się. Myślałam, że chwyciłam Pana Boga za nogi. Eh... Potem zaczęłam zauważać, że czasu dla mnie nie ma, liczy się tylko czat, komputer, internet, ale przede wszystkim ten czat! To jest najgorsze. Przebywanie na czacie pod stałym nickiem, z innymi stałymi nickami, każdego dnia wiele godzin, jest dla mnie największą porażką jaką facet może zaliczyć. Pokazało mi to, że ON choć tak upragniony, nie ma silnej woli, nie ma ambicji by rozwijać się w czasie, który beznadziejnie marnotrawi na pogaduchy o kompletnych pierdołach z ludźmi, których nie zna (to czat ogólnopolski, poznać kogoś osobiście jest cudem). A mógłby tak przyjemnie spędzać czas ze mną... Obiecał mi, że ten właśnie weekend spędzimy razem, będzie nocował u mnie i jak się można domyślić -seks full servis A on tylko napisał mi, że ma spore problemy i nie ma humoru żeby pisać ze mną albo spotkać się. A na czacie właśnie znowu siedzi... Był wyśnionym, tym jedynym, pokochałam Go całym sercem, wszystko we mnie krzyczało: to ON! to TEN! Drżałam w sobie na odgłos tych nieziemskich dźwięków, i nagle cień zapadł na moją duszę, a słodycz stała się goryczą, piękno zamieniło się w grozę... ; ( I jak tu żyć? Jak ufać komuś? Nie można nikomu ufać. Nie pozwolę sobie już nigdy na zakochanie...