czy mam rozdwojenie jaźni?

hej, jestem dziewczyną w wieku 21 lat, czasem wydaje mi sie ze jestem troche dziwna bo np ide ulica i wydaje mi sie jak bym była super mega gwiazda robie dziwne pozy i czuje sie jak bym miała wokuł siebie paparazzi i takie rzeczy, chce to powstrzymac ale nie potrafie, to mnie przerasta. Np jak spiewam czuje sie jak bym była na scenie i tak sie zachowuje lecz nieświadomie chyba, nie wiem :(

a mowisz do siebie ?

U psychologa byłaś ?

nie bylam nigdy u psychologa, tak, mowie do siebie czasem w domu, ale to akurat myslalam, ze duzo ludzi tak robi :(

up

może w poprzednim wcieleniu byłaś jakąś super gwiazdą i tak Ci zostało zresztą ja tam też mam czasem jakieś jazdy, bo że mówię sama do siebie to norma, no może nie do siebie a do kotów w dodatku:D

Ale co to znaczy, że pozujesz jak gwiazda? Wdzięczysz się do wyimaginowanych fotografów?

Rozdwojenie jaźni to nie jest na pewno, raczej coś w stylu początków schizofrenii.

no zachowuje sie tak jak jakas gwiazda filmowa, wypinam sie jakos moze czy cos takiego, robie jakies zalotne miny i spojrzenia nie wiem jak to nazwac, wydaje mi sie ze sa obok mnie paparazzi i robia mi zdjecia czyc cos :(

to nieźle to musi wyglądać tak z boku;) a tak na poważnie to jakiś psycholog potrzebny od zaraz

up up

ale oczywiscie tych fotografow nie widac bo oni sie ukrywaja mam isc do psychologa z tym? taki wstyd :(

o kurde dajcie dziewczynie spokój, oczywiście że nie masz rozdwojenia jaźni, ja w Twoim wieku cały czas robiłam takie rzeczy, każdy to robi.

Ciekawe. Bo jest różnica czy wyobrażasz sobie, że kimś tam jesteś i zachowujesz się jak zachowywałaby się taka osoba(sposób chodzenia, patrzenia na innych, traktowania ludzi itp) czy realnie np. pozujesz osobom które nie istnieją Tym gadaniem to się nie przejmuj, póki nie wdajesz się w długie dysputy to jest ok. Częste wypowiadanie na głos myśli świadczy tylko o potrzebie rozmowy.

Czesto zdarza mi sie,w zasadzie codziennie,ze w glowie tworze soebie rozne sytuacje z ludzmi,ktorych znam ,a niektorych kocham i udaje ,ze z nimi rozmawiam jakby byli obok naprawde-wtedy wstaje i chodze po mieszkaniu udaje ,ze gdzeis z nimi ide i co najgorsze to to ,ze sprawia mi to przyjemnosc.Po jakims czasie zdaje sobie sprawe z tego,ze to wszystko to przeciez moj wymysl i popadam w melancholie i placze przez kilka czasem awet kilkanascie dni.Aloe to wciaz sie powtarza mimo.ze staram sie z tym walczyc. Dlatego wiem co czujesz,ja tez nie umiem sobie pomoc.

Ej, no dziewczyna napisała tak, że nie wiadomo o co chodzi konkretnie

Ale trzeba odróżnić fantazje, tworzenie scenariuszy, wchodzenie dla zabawy w różne role od urojeń