Mam 19 lat, a od 5 brakuje mi chęci życia.

Nie potrafię się ogarnąć, całymi dniami mogę leżeć w łóżku w ciemnym pokoju, wychodzę tylko gdy muszę, a wtedy i tak zazwyczaj muszę brać leki anty-lękowe, nie utrzymuję żadnych znajomości, nie umiem zapomnieć, nie pamiętam jak to jest być naprawdę szczęśliwym. Nie mam problemów z nauką, ale nie ciągnie mnie do żadnego zawodu. Będę studiował prawo tylko ze względów materialnych. Mam za sobą cięcie się, i zaawansowane zaburzenia odżywiania (od czego nie do końca się uwolniłem). Jedyną moją pasją jest pisanie. Obecnie piszę moją drugą książkę, ale nawet to nie idzie mi tak jak powinno, bo mam tak cholernego doła i czuję się tylko gorzej i gorzej... Zauważyłem, że przez to nawet moje pisanie nie jest już dobre, główny bohater jest wiecznie pogrążonym w depresji przegrańcem, moim lustrzanym odbiciem. Chciałbym jak inni cieszyć się życiem, bawić... Ale nie potrafię. Jak myślcie, jest sens dalej to ciągnąć? 5 lat i żadnej poprawy... Chyba już nie będzie, prawda?

moze poswiec sie jakiejś pasji, hobby :D

ptasiek nastroszony, niestety wiem ja wyglądają śmierć i choroby, ale to nie sprawia, że bardziej cieszę się swoim życiem. Jestem wdzięczny, że ja nie muszę znosić cierpienia fizycznego, ale ja znowu nie umiem sobie radzić z bagażem psychologicznym... ptasiek nastroszony, wierzę, że Ci się ułoży. Ja tę nadzieję powoli niestety tracę. niczyja., tak jak wspomniałem - ta depresja czy cokolwiek to tam jest, odbiera mi z tego całą radość.

ja rozumiem, że bywają gorsze dni, bo sama takie miewam. :p ale sprobuj znalezc cos, co naprawde sprawia Ci radosc i rob to : ) albo po prostu wyjdz do ludzi, wbrew pozorom to czasem pomaga - dobry lek na doła ;)

Tez mam 19 lat i podobnie jak Ty wpadam w takie doly czesto.ale im wiekszy dol,tym wiecej staram sie wydobyc z siebie pozytywizmu-usmiech,zarty,dobre slowo dla kogos.nie mysl o tym,co zle.sprobuj moze,tak?

próbowałem, ale zawsze jest to samo im bardziej myślę o życiu, tym bardziej bezcelowe mi się ono wydaje. chyba jestem beznadziejnym przypadkiem..

­­­­­­­­­­­ Prawo, to jest bardzo ciężki kierunek, którego nigdy nikomu nie polece. Sama kończyłam w Warszawie, i powiem że zamiast chodzić na imprezy musiałam ślęczeć nad książkami ;/

Proszek do prania, i tak nie wychodzę, zadna strata..

Powiedz,skad ta zgorzknialosc,co jest nie tak?

gg 344 67 328

Niezapominajka1992 , wszystko zaczelo sie kilka lat temu - glupio mi sie do tego przyznac, ale znecano sie nade mna, glownie psychiczne. potem.. pare innych rzeczy, ktore jeszcze bardziej mnie dobily,nikt wtedy nawet nie chcial ze mna rozmawiac i do teraz wydaje mi sie ze kazdy ma mnie za scierwo, dlatego nie nawiazuje z nikim kontaktow.. jeszcze rok temu przydarzylo mi sie cos co chyba tez sie odcisnelo troche na psychice. wiem ze to smiesznie brzmi, ale byl taki pewien starszy chlopak, z problemami psychicznymi.. potem sledzenie mnie, wybicie w moim domu okna, przez niego, kilkakrotne nachodzenie mnie w domu, wreszcie napasc z nozem.. i nawet sie nie obronilem, do dzis sobie nie wybaczylem. on jest teraz w wiezieniu, ale do dzisiaj mam traume wybacz ze chaotycznie ale nie lubie o tym pisac. ale tu jest i tak anonimowo..

turbowiec, mam system inny niz windows, i na niego nie ma gg..