problem

Witajcie... Mam prawie 18 lat. Założyłam u was konto, ponieważ potrzebuję się komuś wygadac... Mam przyjaciół, lecz jednak siedzi we mnie bariera, która nie pozwala mi mowic im o wszystkich moich rodzinnych problemach. Moja mama od 10 lat pije... Nie pije codziennie, tylko tak co miesiąc... jak już zacznie to jej trans potrafi trwac nawet tydzień. Czuje się wtedy okropnie, ponieważ dzieje się to na moich oczach...a ja nie mogę pomóc osobie, którą kocham nad życie. Na szczęscie niedawno ten problem znikł. Mama już nie pije pół roku. Chodzi na spotkania AA. Mam nadzieję, że jeden problem z mojej rodziny nie ujrzy już światła dziennego. Drugą sprawą jest mój ojciec, którego nienawidzę. Dokładnie rok temu wrócił z zagranicy , gdzie był 8 miesięcy. Co więcej, okazało się, że pojechał tam do kochanki... Nie wspomnę już, że przez 4 miesiące nie wysyłał nam pieniędzy. Przed ten rok nie miałam życia w domu, ciągłe kłótnie, płaczacz, wyzwiska. Mój ojciec nie zna słowa przepraszam, jest strasznie surowy i zimny- za to go nienawidze. On mysli, że jest stałym kawalerem, a wszystkie kobiety na niego lecą. Co weekend ciągle chodzi do baru i przepija całą swoją wypłatę. Jakiś czas temu moja mama podała go o alimenty, ponieważ nie dawał nam w ogole pieniędzy, które ostatnio były nam bardzo potrzebne. Kiedyś staliśmy dobrze finansowo, niestety dopadł nas kryzys i mamie nie starcza czasem na opłaty. Kiedyś miałam ochotę uciec stąd i gdzieś wyjechac na stałe... myślałam o Angli. Jak byłam mała rodzice wpłącali mi na ksiązeczkę pieniążki i nazbierali 7 tysięcy, więc myślałam, że powinno mi wystarczyc chociaz na zaklimatyzowanie się, znalezienie pracy i pójście do szkoły. - takie własnie myśli chodziły mi po głowie... jednak wiedziałam, że jest to niemożliwe. Nie mogę tutaj nikogo zostawic na zawsze- mamę i całą rodzinę. Chcę jak najszybciej zdac tę pieprzoną maturę i wyjechac stąd... do innego miasta. Przyjeżdzac do rodzicow kiedy tylko bede miała ochotę i nie przejmowac się ciągłymi kłotniami. Nachodzą mnie często myśli takie jak : " nie poradze sobie w zyciu, moje małzeństwo będzie wyglądało tak jak rodziców, jestem DDA " Rok temu znalazłam wspaniałego chłopaka... który nic nie wie o mojej rodzinie, najzwyczajniej wstydze się jemu o niej powiedziec, boję się, że pomysli sobie o mnie grom wie co, że mnie rzuci... Uczyc uczę się w miarę dobrze i myślę, że dostanę się na jakies dobre studia w większym mieście. Problem mój polega na tym, iż nie jestem pewna siebie, czasem nie mam własnego zdania - co jest bardzo czesto spotykane u DDA. Miałam zamiar chodzic na takie własnie spotkania, lecz tak jak wspomniałam wyżej, siedzi we mnie ta bariera wstydu, której za chiny nie potrafię przełamac ! Chciałabym zostawic tutaj wszystkich, wyjechac z chłopakiem na studia i miec wszystko w nosie. Rodzice skrzywdzili mnie i moje dzieciństwo. Ciągle bałam się kogos zapraszac do domu - bo to mama moze byc pijana, bo to ojciec może zaczac krzyczec bez powodu. Żyłam w ciagłym stresie. To właśnie ja czasem musiałam gotowac obiady , to ja sprzątałam w domu, to ja prałam i robiłam zakupy... Niestety te wszystkie rzeczy robię do dzisiaj ponieważ moja mama ma depresję, a brat niczego nie potarfi robic, ponieważ nie nauczył się za młodu. Czego jaś się nie nauczy, tego jan nie będzie umiał - na tym przykładzie bez wątpienia mogę poprzec to przysłowie. Z boku moja rodzina wygląda na normlaną, wszyscy myślą, że jest ok... Niestety w środku jest zupełnie inaczej, a najbardziej boli mnie to , że wszystko muszę ukrywac. To chyba na tyle.. Przepraszam, ale musiałam się jakos wygadac... mam rownież nadzieje, ze jakoś mnie pocieszycie. Pozdrawiam PS. Przepraszam za brak polskich znaków w niektórych wyrazach

Polecam sciagnac sobie ksiazke "Lęk przed bliskością" z neta. Mnie ona pomogla zrozumieć wiele spraw...

dziekuje, na pewno przeczytam.

Tez jestem DDA wiec dlatego ci ja polecam. Powodzenia, a facet jak kocha to zrozumie, moj nie kochal i nie zrozumial. Mam nadzieje, ze u ciebie bedzie inaczej.

a jak Tobie udało się w Twoim życiu ?

mozesz chodzic na indywidualna terapie DDA chociaz grupowa daje lepsze efekty ale moze sprobuj od indywidualnych spotkan z terapeuta

problem jest w tym, że ja po prostu boję się wejsc do tego budynku i powiedziec, że mam problem sama ze sobą.

mozesz zadzwonic i sie umowic na spotkanie z terapeuta jestes DDA i slusznie szukasz pomocy

....

Dopiero teraz weszłam tu znowu, jak sobie poradzilam? To nie jest rozmowa na forum...

a może porozmawiamy na gadu?

5325299