Brak pewnosci siebie,paranoja wygladu, pomocy

Czesc, mam ciezki problem. i zdaję mi sie ze urosł on juz na tyle ze bez interwencji psychologa tu się nie obejdzie. Mam 22 lata, do 7 lat myślę ze bylam normalnym dzieckiem. Lekko niesmiala, mialam grupkę swoich kolegów kolezanek z ktorymi sie bawiłam. W podstawowce(szczegolnie 5 i 6 klasa) byłam typem kujonka, moze nie byłam jakas piekna,wysmiewano się ze mnie, przezywano ze jestem brzydka itd. Byłam na uboczu, plakalam po kątach w domu. Dostawałam od chlopaków głupie lisciki, w ktorych pisali ze jestem brzydka. Potem w gimnazjum przeniesiono mnie do renomowanej szkoly, problem sie skonczyl, poznalam nowych ludzi.Incydent z podstawowki nigdy ale to nigdy nie powtorzyl się. Ale wlasnie- ja nie potrafię skonczyc z przeszloscią. Ciagle myśle o tych ludział ktorzy wysmiewali się ze mnie. Do tego stopnia,że zyczę im jak najgorzej, nie chce miec z nikim (mimo ze nie wszyscy mi robili krzywdę) nic wspolnego. Cały czas mnie to meczy,mimo ze upłynęło tyle lat! Jak dorosłam - wyładniałam (podobno) ale moja samoocena jest taka niska,ze czuje się jak zero.Kilku chlopców, ktorzy mnie przezywali, pisało do mnie na jakaś nk, fb-ze "wyladnialas " blabla, nie odpislama na nic. Nienawidzę ich Druga sprawa jest taka ze oceniam siebie pod wzgledem wygladu ciagle. Kiedy jestem nieumalowana, wygladam zle itd, nie wychylam się, czuję ze jestem gorsza i nie mam prawa wrecz odezwać się w towarzystwie, a kiedy wygladam ładnie, czuję ze mam prawo się wychylić, powiedziec cos. Nie podejdę do znajomego na ulicy, kiedy mysle ze nie wygladam perfekcyjnie, bo boję się,że on pomysli, po co ona podchodzi do mnie, taka brzydka. Mam paranoję juz powoli na punkcie wygladu, Czuję,że brzydka-nie mam prawa do zycia, szczescia. Czy ktos z Was ma podobnie? Czy udało Wam się zerwać z przeszłoscią? Zapomniec o tych ludziach ktorych tak nienawidzicie? Zaczeliscie po czyms takim akceptować siebie takimi jakimi jestescie? Czy przechodząc kolo kogos -przstaliscie zastanawiac sie i martwic ze myslą ze jestescie okropny, nieatrakcyjni? To co przezyłam w podstawoiwce (mimo ze teraz totalnie by mnie to obeszło) to dla malego dziecka był to wielki atak na psychikę. Do tej pory czuję się nikim, mam niską wartość. Czy bede potrafiła sobie z tym sama poradzić.? Moze lepiej wybrac sie do psychologa? Jest mi ciezko.

Kiedy np wiem ze wygladam dobrze, jestem fajnie ubrana - moja wartosc podnosi sie wysoko. No ale przeciez nie tak powinno być. Jak zaakceptowac siebie? :(

mialam co podobnego w podstawówce tzn nie bylo to wspolne nic z moim wygladem ale w 6 klasie z paroma osobami nie mialam dobrych kontaktow i do dzis im nie mowie czesc jak spotakm gdzies na ulicy... teraz tez nie bardzo ufam ludziom i wole sama byc niz zeby mnie cos takiego spotkalo znowu

dokladnie, to jest cos takiego. Mam chlopaka, ale cały czas mysle,że przeciez z Panią X byloby mu lepiej, ze jest lepsza ode mnie. ze Pani Z byłaby taka i taka .

Przestań się przejmować tym jak wyglądasz;)

łatwo powiedziec, gorzej zrobić :)

Niewiadoma doprawdy dziękujemy ci za wartosciowy i merytoryczny komentarz Jak masz sadzic takie frazesy to odpusc sobie komentowanie

ja w gimnazjum bylam wysmiewana, w liceum troche. nie umiem sie pozbierac. mam dokladni jak Ty..

no wlasnie, teraz juz niby wszystko ok. ale jednak nie potrafie zerwac z przeszloscią, mimo ze mam dosyc dobry charatklter, to tym ludziom zycze jak najgorzej :/ :;/

ja w gimnazjum równiez, i mam tak samo jak Ty ciagle oceniam siebie na podstwaie wygladu, nienawidze swojego ciala i wizerunku mam na tym punkcie schizy i autoagresje i 20 lat nie wiem czy kiedykolwiek z tego wyjde :O

oni zniszczyli nam charakter i odebrali pewnosc siebie, wiec czemu mielibysmy im wybaczac?

moze dlatego zeby zaczac zyc na nowo? tylko ze ja nie potrafię. Czuję (wiem ze to glupie) ze zaznalabym spokoj, jesli zemscilabym się na nich.zeby cierpieli. tylko jak? nie mam pomyslu,lecz tez nie wiem czy to nie jest zle wyjscie. Myslicie ze psycholog moglby zaradzic cos? Proszę o pomoc

hej mam podobny problem, mimo tego, ze gora ze 2, 3 razy ktos skrytykowal moj wyglad. nikt mnie nie przesladowal, ba bylam grubsza i bardziej pewna siebie niz teraz gdy jestem szczuplejsza. czasem boje sie ze zalapie fobie spoleczna z tego powodu potem mysle, ze jestem pusta ze tak tylko o wygladzie i pocieszam sie, ze sa znaaaacznie brzydsi ode mnie, ale... no wlasnie niewiele to daje. co dziwne nie narzekam na brak powodzenia, a wrecz odwrotnie i to mnie dodatkowo stresuje... :-O bardzo nie lubie gdy ktos zwraca na mnie uwage, patrzy sie, trabi, gwizdze itd ://// masakra :(

dziwiczyny, wiec wiecie moze jak sobie z tym poradzic :(