Co jest gorsze:

stracić kogoś bliskiego, czy nie mieć kogo tracić ?

dobre pytania po ziole?:D

Zależy dla kogo. Dla mnie to pierwsze. Bardzo nie chcę mieć bliskich, właśnie po to, by ich nie tracić.

Po wódzie i browarze. Nie czepiaj sie, każdy jest hipokrytą...

stracić kogoś bliskiego jest gorzej, szczególnie, jeśli się o tego kogoś walczyło i długo nie miało się kogo tracić

wolałabym stracić kogoś bliskiego niż nie mieć takiej osoby w ogóle.

najbardziej czego sie boje to właśnie stracić kogoś bliskiego...

naprawdę nie czepiam się napisałem, że dobre pytanie okropnie musi być kogoś stracić i wydawać mogłoby się, że to najgorsze, co może się przytrafić ale czy nie gorszym byłoby nie poznanie osoby, którą straciliśmy?

myślę, że nie można tego wartościować.

Wolałabym stracić... dla przykładu jakby ktoś mi bliski śmiertelnie chorował wolałabym być przy nim do końca niż jakby miał udawać że zrywa kontakt i mnie nie lubi żebym "nie cierpiała"

Osobiście, nie wybrałabym ani jednego, ani drugiego ;) a jeżeli już, to to drugie.

Ja myśle że lepiej mieć kogoś stracić. Z czasem nauczymy sie z tym żyć. A wspomnienia zostaną.

kinky reggae Ja myśle że lepiej mieć kogoś stracić. Z czasem nauczymy sie z tym żyć. A wspomnienia zostaną. Dokładnie

"czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal" Wspomnienia mogą boleć. Jeżeli miałabym do wyboru - cieprieć po śmierci mojego przyjaciela(którego straciłam ze 4 lata temu), a nigdy go nie znać i nie mieć po kim cierpiec. No, wolałabym nie przeżywać tego drugi raz :o

straszne nie miec kogo wspominac , lepiej wspominac ,i wiedziec ,że kiedys był ktos tak wazny dla nas. nie wiadomo jak długo , ja tez moge skonczyc jutro pod jakims autem ,

jakie byłoby to życie, gdyby oczy nie widziały niczego/nikogo wartościowego?

z doświadczenia, niestety, wiem, ze wolałabym stracić niż nie mieć mój brat zginał w wypadku, nastolatek nie wyobrażam sobie, ze mogłoby go nie być, ciesze się, ze go miałam, chociaż teraz strasznie boli i życie jest już inne, dużo gorsze :( jego śmierć jest ciągłym cieniem

i tak wszystko pójdzie w piach , my ,zasługi , miłość , tęsknota , poświęcenie , wszystko-w piach.

jack ill Życie z depresją to też życie. Zawsze są tabletki na głowe, albo inne rzeczy. W tedy To staje sie wartością.

onanizuję się pod fotkę Mikea Tysona

życie z depresją jest beznadziejne a życie bez wiary i nadziei nie ma sensu

W życiu warto mieć pasje, taką od serca. W tedy nie ma sie czasu na depresje i widzi sie jakiś sens, cel w tym wszystkim.

Dzisiaj trudno o wiare, z nadzieją tez cienko :O