musze sie wygadac :(

Musze sie wygadac. Mam 31 lata, mieszkam za granica, tu skonczylam studia (oplacalam i utrzymywalam sie calkiem sama), mam dobra prace, wspanialego tutejszego meza, 21 miesiecznego synka, jestem w drugiej ciazy i...mam fatalny kontakt z wlasna mama. Kiedys swietnie sie dogadywalysmy, mialysmy o czym rozmawiac, a teraz...odkad przeszla na emerytue (ma 62 lata) mowi tylko o lekarzu, chorobach (ma chora tarczyce), a tym, ze przez tarczyce niedlugo zejdzie z tego swiata (jej slowa :o ) oraz o kosciele...Strasznie byla na mnie zla, ze zaszlam w druga ciaze mimo, ze od lat jestesmy niezalezani finansowo (z mezem jestesmy razem 10 lat, 6 lat po slubie) i naprawde bardzo dobrze nam sie powodzi. W ogole nie chce do nas przyjezdzac, krytykuje kazdy moj wybor, kazda decyzje i wszystko co robie, choc naprawde nie ma najmniejszego powodu (i to sa slowa mojego ojca oraz mojej 9 lat starszej siostry, ktora nie raz przemowila sie z mama, ze ona nas w ogole nie wspiera, a mnie wiecznie krytykuje). Nigdy do nas nie dzwoni, choc ja dzwonie do niej dwa razy w tygodniu. Sytuacje finansowa maja dobra, poniewaz moj ojciec jest emerytowanym kapitanem zeglugi wielkiej i jeszcze pracuje. Doprowadzila do tego, ze przestalam jej mowic cokolwiek, bo doslownie wszystko zostaje skrytykowane i za kazdym razem po rozmowie z nia ryczalam jak durna :o Zyje inaczej jak ona i moja mam nie potrafi tego w ogole zaakceptowac... Co mam zrobic? Jak z nia rozmawiac, zeby sie nie klocic (kazda rozmowa sprowadza sie do klotni). Boze, na pewno zmienilam sie przez te lata, ale mama tez strasznie sie zmienila odkad poszla na emerytue, a ja nie umiem z nia rozmawiac... Musialam sie wygadac, bo jest mi cholernie ciezko tak zyc...:(