Ciężki ze mnie przypadek...:(

22 lata na karku, trudności w nawiązywaniu kontaktów, problemy psychiczne, odrzucenie ze strony otoczenia, kompleksy, które paraliżują wszelkie próby działania, lęki targające mną od środka, poczucie ogromnego zagubienia. Mam już dosyć...nikt mnie nie lubi, nikt mnie nie docenia, nikomu nie jestem potrzebna...

skad ja to znam:Omoze napiszesz jakie masz kompleksy?choc troche moze ci ulzy:)

Kompleksy...długo by wymieniać. Chodzi jednak bardziej o sprawy wewnętrzne niż np. wygląd. Przede wszystkim o to, że wydaje mi się, że nie jestem zbyt inteligentna, zdolna, nie mam siły przebicia ani gadki, którą mogłabym oczarować towarzystwo. Ludzie jakos mnie unikają, traktują tak jakbym nie istniała. Nikt się ze mną nie liczy, nie traktuje poważnie.

Czasem zastanawiam się po co się urodziłam. Odkąd pamiętam, zawsze odstawałam od reszty. Jestem dziwadłem, wariatką, nie umiem nawiązywać kontaktów z ludźmi. Od dziecka śmiali się ze mnie w szkole, to i pewnie robią to samo na studiach. Nikt ze mną nie gada, nikt nie chce mnie poznać. Nawet chłopaka odstraszyłam. Mam już naprawdę dosyć...

a ladna chociaz jestes?

Powiedzcie, co mam z tym wszystkim zrobić? Czy ja mam w ogóle szanse na normalność? Widzę wokół te wszystkie roześmiane osóbki, no i zastanawiam się, dlaczego nie mogę być taka sama? Czemu zawsze muszę być nieudacznikiem?

Brzydka to ja raczej nie jestem. W każdym bądź razie wygląd nie jest źródłem moich kompleksów. Co z tego, skoro cechuje mnie aspołeczność, chorobliwa nieśmiałość i wstydliwość?

Polecam wybrac sie do psychologa, moze bardzo pomoc...

To masz tak samo jak ja tylko lepiej bo masz tylko problem psychiczny.

niewazne ze jestes aspoleczna:) jesli dobrze jebiesz sie w dupsko to z checia moge sie z toba spotkac wcale nie musimy rozmawiac:)

Tylko? Ten problem nie pozwala mi normalnie cieszyć się życiem. Nie mogę być taka jak inni, nie potrafię wyluzować. Boję się wychodzić na zajęcia. Boję się ludzkich spojrzeń, głupich uśmieszków, braku zrozumienia.

Jakby tego było mało zakochałam się. Oczywiście bez wzajemności, typowe zresztą. Facet, który mi się podoba, chyba mnie nie lubi, nie odwzajemnia mojego zainteresowania. Dzisiaj widziałam go z dwiema dziewczynami z roku. Gadali sobie w najlepsze, uśmiechali się do siebie. Ile bym dała, żeby też być taka jak one. Bo ze mną jakoś nie pogadać nie potrafi.

Ogólnie to nie chce mi się już w tym trwać. Ludzie mnie unikają, od razu skreślają tylko dlatego, że jestem nieśmiała. Nic mnie dobrego nie czeka, nie nadaję się do życia, choć śmierci też się boję...

powiedz :P

A po ci taka informacja? Chcę pozostać anonimowa.

nie jesteś dziwadłem, jesteś introwertyczką :)

to powiedz region Polski, województwo

No tak, ale to i tak na jedno wychodzi. Moje życie towarzyskie nie istnieje. Nie mam szans na związek, na nowe znajomości.

Południe Polski. Więcej nie zdradzę.

więcej nie zdradzisz, pewnie nie będziesz chciała pogadać na gg w takim razie :(

Wolę tutaj.

no to szkoda

chcesz to się odezwij 35659052

O czym mielibyśmy pogadać? Ja potrzebuję konkretnych rad, a tymczasem na tym forum nikt nie jest skory do rozmowy.

moglibyśmy porozmawiać o dupie Maryny, o pogodzie, o roli jaką odegrały słonie w odzyskaniu przez Polskę niepodległości, o istocie czarnych dziur w kosmosie, itp nie jestem psychologiem więc żadnych rad ci nie udzielę, ale moglibyśmy normalnie porozmawiać

Nikt nie chce ze mną gadać! Dlaczego? Zakładacie jakieś durne tematy o cipkach itp., a człowiekowi, który potrzebuje pomocy, nic nie poradzicie...

Nie chce mi sie gadać o takich pierdołach. Pogadaj sobie z kimś normalnym, ja jestem psychicznym rozbitkiem i nie odczuwam radości z takich typowych rozmów.

jasne, lepiej się użalać nad sobą na kafeterii, nie to nie, kasuję ten numer gg

Bo co z tego, że sobie pogadamy o bzdurach, skoro problem zostanie?